คัท 108 ฟงพอร์ช

มือข้างนึงผมเกี่ยวอยู่ที่คอ ส่วนอีกข้างก็ลูบขึ้นไปตามอกปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตอีกฝ่ายออกทีละเม็ด ผมกำลังถูกแผดเผา ด้วยไฟที่ชื่อว่า ฟง

"อือออ อ่า อ๊ะ" จูบที่โคตรจะร้อนแรงกว่าครั้งไหนๆทำให้ผมร้อนไปทั้งตัว ร้อนจนเหมือนตัวเองจะละลายหายไปกับเตียงนุ่ม ร่างกายถูกร่างใหญ่กดทับลงไปจนจมมิด

"อืออ พอร์ช อา อืมมมมมมมมมมม" เสียงลากยาวในลำคอ ดังมาตลอดเวลา เหมือนโหยหาอะไรมาเนิ่นนานมาก เจ้าของเสียง ทั้งกัดปากผมจนรู้สึกถึงความคาวของเลือดที่ซึมตรงริมฝีปาก จากนั้นก็งับปากล่างดึงดูดอย่างรุนแรง ทั้งเม้มทั้งกัด สลับกันไปมา กลืนกินปากผมเหมือนขนมหวานเป็นบางครั้ง และดูดกัด ซี้ดปาก สูดลมหายใจเข้าออกหอบแรงเหมือนได้อาหารรสเผ็ด วนไปมาอยู่แบบนี้

ผมร้อนไปทั้งตัวเหมือนกับกำลังถูกไฟเผา

"อื๊อ อ๊ะ อืม ฮึกกก" ผมกระตุกแรง ฟงเม้มแน่นอยู่บนปากล่างงับดึงติดตัวขึ้นไปด้วย ระหว่างที่กระชากเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกอย่างแรง เขวี้ยงทิ้งไปไม่สนใจทิศทาง มือลูบไปไปตามตัวผมอย่างรุนแรงไม่ต่างกัน กระชากเสื้อผมออกจากตัว จนกระดุมขาดกระจาย

"พอร์ช อา เด็กน้อย ผมทนไม่ไหวแล้ว" คนพูดคงทนไม่ไหวจริงๆอย่างที่บอก ฟงผลักผมกลับลงไปที่เตียงอย่างแรงอีกรอบ มือดึงกางเกงผมออกอย่างเร็ว ปากก็กดจูบกลับลงมา สอดลิ้นร้อนๆควานหารสจูบเร่าร้อนจากผม มือเลื่อนจากปลายขา มาที่แก่นกลางของร่างกาย รูดรึงให้ เพิ่มความร้อนแรงให้ผมกล้าทำอะไรที่มากกว่ามอบจูบร้อนๆให้เจ้าตัว

"อ๊ะ อ๊ะ อืออออ ฟง อา อ๊ะ ฮะ" ผมยกเอวตัวเองขึ้น รับสัมผัสจากฝ่ามือร้อน ตัวกระตุกตามจังหวะวาบหวาม สั่นไปทั้งตัวเพราะความต้องการ ความเสียวที่อีกฝ่ายมอบให้

"หึ" รอยยิ้มร้ายของมาเฟีย จ้องมาที่ตาผม ปล่อยริมฝีปากให้ผมเป็นอิสระ แต่ใช่ว่าจะใจดี ผมรู้ดีว่าฟงแค่ต้องการได้ยินเสียงร้องที่ทรมานของผมเท่านั้น

ฟงเลื่อนหน้าตัวเองลงไปที่คอ ใช้ฟันเลาะไปตามลำคอผม แล้วกัดลงมาอย่างแรง

"อ๊ะ อืออ ฟง ฟง แรงอีก"

"ใจเย็นสิครับ เด็กน้อย ผมยังสนุกไม่พอเลย" มือหนา ขยับช้าไปตามจังหวะ เพื่อทำให้ผมรู้สึกทรมานเพราะความต้องการ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ผมผลักออกไม่ได้ ผมกำลังต้องการให้เค้าช่วย

"อืออ อย่า อะ อย่าทำแบบนี้ อือออ ฟง ช่วย อ๊ะ ช่วยพอร์ช"

"อืมม ช่วยสิครับ เดี๋ยวช่วยนะ ตอนนี้ขอกินพอร์ชก่อน ผมไม่ได้นอนกับพอร์ชตั้งหกเดือน ไม่ได้ยุ่งกับใครเลยด้วย" เสียงสั่นๆกำลังควบคุมอารมณ์ตัวเองอย่างสุดความสามารถ เพื่อถ่วงเวลาเอาไว้ ให้ผมทรมานมากกว่านี้

"อือออ ฟง อ๊ะ แรง อา แรงกว่านี้เถอะ ฟง ขอร้อง อ๊า อือออออออออ" มือร้อนๆเผลอทำรุนแรงอย่างที่ผมร้องขออย่างลืมตัว แล้วก็หยุดไปอีกครั้ง

"ถ้าวันนี้ผมเผลอรุนแรงไป อือออ พอร์ชครับ ถ้าฟงรุนแรง ขอโทษนะ ฟงจะตายอยู่แล้ว" เสียงกระซิบข้างหู กับมือที่คอยทรมานผม ตรงกับข้ามกับที่ปากบอก เพราะมาเฟียตัวร้าย ยังไม่ได้รุนแรงอะไรเลย กลับเลื่อนมืออย่างเชื่องช้า จนผมเริ่มหงุดหงิด

"ไอ้เด็กบ้า ใส่เข้ามาซักทีได้รึเปล่า พอร์ชทรมานจะตายอยู่แล้ว" ผมเกี่ยวคอดึงคนที่ชอบแกล้งเข้ามาจูบ ทั้งดึงทั้งกัดแบบที่อีกคนชอบทำ และเคยสอนเอาไว้ ผมกัดปากอีกฝ่ายอย่างรุนแรง เพิ่มอารมณ์ให้ เพื่อที่ตัวเองจะได้สมใจเหมือนกัน

"อืออออ อ่ะ อืมมมมมมมมม" เสียงคนที่สอนจูบร้อนๆ ครางในคออย่างพอใจ จูบตอบกลับมาเกี่ยวลิ้นดึงดูดกลับไปด้วยปากตัวเอง เพื่อให้รู้ว่า ตัวเองเหนือชั้นกว่าแค่ไหน ผมหอบหายใจเอาอากาศที่ไม่ค่อยพอเข้าปอดอย่างรุนแรง ตัวก็สั่นสะท้านไปหมด

ผมเลื่อนหน้าตัวเองลงไปกัดที่ไหล่ฟง กัดไล่ไปทั่ว ทั้งกล้ามแขน กล้ามหน้าอก

"ฮอตสุดๆเลยครับที่รัก จะฆ่าผมใช่มั้ย อา อือออ" มือใหญ่ลูบลงไปที่ต้นขา ดึงมันขึ้นมาเกี่ยวเอวตัวเองเอาไว้

"อ๊ะ ช่วย ฟง ช่วยด้วย" ผมร้องอย่างพอใจ เพราะรู้ดีว่าฟงเองก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

"อือออออ อ๊ะ อืมมม แบบนั้นแหละเด็กน้อย อีกนิด แรงอีกหน่อย" ผมกัดเข้าไปที่ซอกคอฟงเต็มแรงอย่างว่าง่าย มือไล้ไปตามแผ่นหลัง เลื่อนลงไปจนถึงด้านล่าง แล้วใช้มือตัวเองช่วยอีกฝ่ายบ้าง

"อ๊ะ อา พอร์ชครับ พอร์ชชช อ๊ะ อืออออ ที่รัก ผมเริ่มเลยนะ"

"อ๊ะ อือออ เร็วๆเข้า พอร์ช อ๊ะ อือออออออ ฟง อืออออ ตรงนั้น อ๊ะ อ๊ะ อือ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ" ผมร้องไม่หยุด เพราะอีกฝ่ายกระแทกมาเต็มแรง อย่างรุนแรงสุดๆ มือที่ร้อนเหมือนไฟ ก็บีบขยำไปตามตัวไม่เลิก จนผมรู้สึกเจ็บไปหมด

"อ๊ะ พะ อือ อ๊ะ อ๊ะ แน่นจัง อา พอร์ช อือออ เด็กน้อย ดีมาก อ๊ะ อืมมมมมมมมม พอร์ช"

ผมแทบจะขาดใจตายเพราะหายใจไม่ทัน และหัวใจตัวเองก็เต้นอย่างแรง นานจนผมแทบหมดแรง ฟงก็ยังกระแทกตัวไม่หยุด ทั้งจับหมุนเปลี่ยนท่า ทั้งอุ้มขึ้นมากอดเอาไว้ให้นั่งบนตัก จนผ้าห่ม หมอน กระจายหล่นไปกองอยู่บนพื้น ผ้าปูเตียงก็หลุดลุ่ยเพราะผมทั้งขยำ ทั้งดึงเพื่อระบายอารมณ์ของตัวเอง

"อ๊ะ อืออออ อ๊ะ อ๊ะ ฟง อืออ แรงอีก อา อ๊ะ"

"ครับ อือออ พอร์ช ดีมั้ย แบบนี้ อ๊ะ แบบนี้"

"อือออ ดี อ๊ะ อ๊ะ อา"

"แฮ่กกกก อ๊า"  สุดท้ายผ่านไปหลายชั่วโมง ผมก็ถูกปล่อยมือจากเอว นอนคว่ำหอบหายใจอยู่ท่าเดิม ฟงทิ้งตัวลงมานอนหงายหอบแทบขาดใจไม่ต่างกันอยู่ด้านข้าง

"แฮ่กก แฮ่กกกก" ผมหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า หมดสภาพ ตามตัวมีแต่รอยแดง รอยฟัน เต็มไปหมด คงไปทำงานไม่ได้อีกหลายวันเลยมั้งเนี่ย

"แฮ่กกกก พอร์ช" แขนแกร่งเกี่ยวมาตรงเอว ดึงตัวผมเข้าไปหา ผมลืมตาขึ้นไปมอง

"ถ้า แฮ่กก ขอ เวลา แป๊บ เดี๋ยวทำแผลให้" ผมพูดเพราะผ้าพันแผลตรงแขนกับที่ท้องของฝง มีเลือดซึมออกมานิดหน่อย

"อืมมม ช่างมัน หายเหนื่อยรึยัง มาต่อกันเถอะ เด็กน้อย" พูดจบก็ปัดมือผมที่ลูบตรงแผลออกอย่างไม่ใส่ใจ ทำเหมือนว่าแผลตัวเองเป็นแค่รอยมดกัดไปได้ แล้วมาเฟียตัวร้ายก็พลิกตัวขึ้นคร่อมผมอีกครั้ง

"ดะ เดี๋ยวสิ เมื่อกี้ก็ ตั้งหลายชั่วโมงแล้วนะ พอร์ชจะตายแล้ว" ผมรีบดันตัวเอาไว้ แต่มือร้อนๆก็ลูบไล้มาที่เอวและสโพกแล้ว แค่แว๊บเดียวก็จัดการยกสะโพกผมขึ้น ดึงขาขึ้นไปเกี่ยวเอว แล้วดันตัวเข้ามาอีกครั้ง

"อ๊ะ อือออออ" เสียงร้องห้ามของผม เปลี่ยนเป็นเสียงร้องทันที คนที่ทำแบบนั้น ยิ้มร้ายอย่างพอใจ ทิ้งประโยคสุดท้ายเอาไว้ให้ ก่อนที่จะลงมือกินผมอีกรอบ

"ผมจะทรมานให้พอร์ชขาดใจเอง ถ้าจะตาย ก็ตายด้วยมือผมนะครับ ที่รัก^^"