"อ่ะ อ้า...อ้าย...อ้ายสิง" หนุ่มน้อยตัวกระตุกวูบด้วยความกระสัน ตั้งแต่เมื่อไรกันที่เขาถูกจับนอนหงายบนผ้าสองผืนที่ปูกับพื้น
มือร้อนเลื่อนลงไปที่ขอบกางเกง จัดการดึงมันออกให้พ้นข้อเท้า ด้านล่างเปลือยเปล่าให้เจ้าคิดหนาวสั่นสะท้าน ยังไม่พอสิงเลื่อนมือขึ้นสอดเข้าไปภายใต้เสื้อผ้าโปร่ง ร่นชายเสื้อขึ้นไปจนถึงคอ
สายตาชายหนุ่มวาววับยิ่งกว่าเห็นข้าวที่ดูแลอย่างดีออกรวงเป็นสีทอง ดอกฟ้าของเขาขาวไปทั้งร่าง ผิวบางเนียนนุ่มมือเสียเหลือเกิน พลันก็ก้มหน้าลงไปตวัดลิ้นเลียจุกนมสีชมพูสวยน่ากิน
"อ๊าาา...ฮั่ก...อึ๊ก" เจ้าคิดสะดุ้งเฮือกใหญ่ แผ่นอกยกขึ้นจากพื้นเกร็งตัวและบิดเร่าๆไปมาอยู่ภายใต้ร่างเขา
คนทำได้ใจเมื่อเห็นน้องเป็นเช่นนั้น ละเลงลิ้นลงทั่วจุกนมที่เริ่มเต่งตึงคัดแข็ง ดูดจ๊วบๆเหมือนทารกดูดนมแม่ ทั้งยังสลับกับเลียจนผิวบริเวณนั้นชื้นแฉะ คนได้รับไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน เจ้าคิดบอกไม่ถูกว่าตัวเองเป็นอะไร ท้องน้อยมวนบิดเกลียวอึดอัดคับแน่นที่ส่วนล่าง หายใจแทบไม่ออก
ทรมาน ทรมานเหลือเกิน
นี่หรือการเป็นเมียอ้ายสิง
"ฮึก...อ่ะ...อ้าย....คิด...อ๊า....อ๊า" ไม่รู้ว่าต้องพูดอะไร แต่ความเสียดเสียวก็มาอีกระรอก เจ้าคิดยกหลังลอยจากผ้าห่มสลับกับปล่อยให้มันตกลงกระแทกพื้นเป็นจังหวะ ลิ้นร้อนเริ่มเลียไปทั่วร่าง ไล่เลื่อนลงไปถึงท้องน้อยที่อึดอัด
เจ้าคิดนั้นแน่นอนอยู่แล้วว่ายังเด็กไร้ซึ่งประสบการณ์ ส่วนคนอายุมากกว่าก็ตรากตรำทำแต่งานมิเคยผ่านใครมาก่อนเช่นเดียวกัน คนสองคนไม่เคยต้องกิเลสตัณหาเช่นนี้จึงปล่อยการกระทำทุกอย่างไปตามธรรมชาติ
เสียงดอกฟ้าของสิงกรีดร้องทุรนทุราย ร่างกายส่วนล่างของเขาก็เจ็บปวดแทบขาดใจ
ฝ่ามือบีบเค้นไปทั่วให้ผิวขาวแต่งแต้มสีแดงเป็นจ้ำตามแรงปราถนาของชายหนุ่ม จับแยกเรียวขาขาวออกจากกัน แทรกตัวตนผ่านเข้าไปในร่างกายเล็ก
"อ๊ะ...โอ้ยยย จะ เจ็บๆ อ้ายสิง คิดเจ็บ" ด้วยความไม่เคย และไม่มีเฉกเช่นหญิงทั่วไป ความเจ็บปวดจึงแล่นริ้วขึ้นมาตามแนวกระดูกสันหลัง
น้ำตาหยดเล็กๆคลออยู่ที่หางตา ใบหน้าน่ารักบิดเบี้ยว ฟันคมกดลงบนริมฝีปากล่างเพื่ออดกลั้นเสียงร้อง
ภาพเช่นนี้ทำให้หนุ่มชาวนาสิ้นสติราวกับถูกซาตานเข้าสิง
"ทนหน่อยน้อง" สิงกระซิบเสียงแตกพร่า กดร่างกายลึกเข้าไปเรื่อยๆ ความคับแน่นบีบรัดเขาจนเจ็บ ได้แต่คิดว่าน้องก็เจ็บยิ่งกว่า มาถึงตรงนี้เขาหยุดไม่ได้เสียแล้ว
"จะ เจ็บ อ้ายสิง ฮือออออ" คนใจกล้าเริ่มก่อนเริ่มงอแงเสียแล้ว
"ทนอีกนิดนะเจ้า...." อยากจะกล่อมให้น้องอดทนมากกว่านี้ แต่เพียงเห็นน้ำตาที่ไหลลงมาเป็นสาย ร่างใหญ่ก็หยุดชะงัก "พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ เจ้าดอกมะลิ พอแล้วน้องเจ็บ พี่ไม่ทำแล้ว"
มือหนายกขึ้นซับน้ำตาให้เจ้าคิด สายตากระหายเมื่อครู่กลับมาอ่อนโยน คนเจ็บกายได้แต่มองหน้าอ้ายสิงนิ่ง พยักหน้าลงช้าๆ ยกสองมือขึ้นกอดคนด้านบนเอาไว้แน่น
"คิด...ไม่เป็นไร....อ้ายสิง...ทำเถิด"
"อา...น้องพี่"
สิงเริ่มขยับตัวอีกครั้งช้าๆ ทุกวินาทีเขาแทบแย่ แต่ก็ทนคิดถึงความเจ็บปวดของน้องก่อน เจ้าคิดยิ้มเหนื่อยล้าส่งกำลังใจให้ ปลายนิ้วจิกลงบนแผ่นหลังกว้าง ยิ่งลึกล้ำรอยเล็บก็ยิ่งกรีดเป็นทางยาว แต่สิงกลับไม่บ่นแม้แต่คำเดียว
ชายหนุ่มเพียรปลอบคำจูบคำสลับกันไประหว่างที่แทรกร่างกายเข้าไปจนสุด
"อ๊า" เสียงร้องสั้นๆเมื่อยามส่วนอ่อนไหวถูกแตะต้อง
ชายหนุ่มมองสีหน้าเสียวซ่านของคนใต้ร่าง รอยยิ้มมุมปากก็ถูกจุดขึ้น จากเชื่องช้าเนิบนาบ ก็เริ่มขยับสะโพกเร็วขึ้น...เร็วขึ้น
"อ่ะ...อ้าย...อ้ายสิง....ฮื้อออออออออออ" เด็กน้อยลืมตัวลืมอาย ยกสะโพกรับ ปากก็ครางกระเส่าสั่น ให้คนฟังเร่งความแรงเร็วเพิ่มขึ้นอีก
"น้อง...เจ้าดอกมะลิของพี่"
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วกระท่อมหลังน้อย ปะปนกับเสียงครางหวานและเสียงคำรามทุ้มต่ำในลำคอ สองร่างที่หลอมรวมเป็นหนึ่ง ส่งมอบความสุขให้แก่กันและกัน
ไร้ซึ่งคำบอกรัก หากการกระทำนั้นชัดเจน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น