"ยะ อย่า พอแล้วนะ ผมเจ็บ"
"คนที่บอกว่าจะหยุดเมื่อไหร่ คือฉันไม่ใช่นาย" ผมเริ่มซุกไซร้ไปทั่วทั้งตัวด้วยความกรุ่นโกรธ
แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อยามจะสอดใส่ อะไรบางอย่างในใจก็ทำให้ความรุนแรงลดลง เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนและร้อนแรงสลับกัน
"อืออออ..ยะอย่า..เจ็บ..พี่สิงโต มันเจ็บ"
"พี่ไม่ไหวแล้ว...ทนหน่อยนะ" ผมขยับสะโพกตัวเองด้วยความเสียวซ่าน พล่อยมือที่ล็อคมือเล็กเอาไว้ ย้ายมาคลึงสะโพกมนแทน จับเค้าหันมาเผชิญหน้า ยกขาข้างนึงขึ้นทาบที่เอว
"อ๊ะ..เดี๋ยว...อื้อ...เดี๋ยวละ..ล้ม" ด้วยความตกใจที่เกือบจะเสียการทรงตัว คริสรีบคว้าคอผมไว้แน่น ตาปรือฉ่ำไปด้วยน้ำตายิ่งสร้างอารมณ์ให้เตลิดไปไกลขึ้น
"อ่าห์...เด็กดื้อ....ดีมาก..กอดพี่"
"ผมเจ็บ...พอแล้ว"
"พอได้ยังไง ในเมื่อ...ตอนนี้นายเองก็มีอารมณ์เหมือนกัน" ผมกอบกุมแกนกลางเค้าไว้ ช่วยรูดดึงให้ อีกฝ่ายครางลั่น
"ฮ้าห์...ยะ อย่า...ฮึก"
"อืมมมม"
เสียงสองร่างกระทบกันฟังหยาบโลน แต่ผมไม่สนใจ ที่สนใจคือความอุ่นและแน่นในตัวของอีกฝ่ายมากกว่า
"อือออ..มะ ไม่ ไหวแล้ว..พี่...อึ๊ก....อ๊ะ" ร่างเล็กปลดปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาจากตัว ผมรีบสวนสะโพกขึ้นลงอีกหลายครั้งก่อนจะปลดปล่อยตามไปบ้าง เกือบที่จะฝากทุกอย่างไว้ในตัวเด็กดื้อของผมแล้ว แต่คิดได้ว่าเค้าคงจะเจ็บมากตอนล้างออก จึงรีบดึงออกมาปล่อยด้านนอกแทน
"แฮ่ก...แฮ่ก...เดี๋ยว...พี่อาบน้ำ...ให้นะ" ผมยังคงซุกหน้าอยู่ที่ซอกคอหอม พรมจูบไปทั่วและกอดเค้าไว้แน่น
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น