เมื่อชิมเลือดสดๆจากริมฝีปากจนพอใจ ปากเย็นเฉียบก็แตะไล่ลงไปที่ซอกคอ วนเวียนอยู่ตรงนั้นพักใหญ่ มือไม้ที่เริ่มไม่นิ่งนักของคนหน้านิ่งก็ดึงทึ้งเสื้อผ้าผมให้หลุดออกจากตัว การทำงานที่สัมพันธ์กันของฝ่ามือที่ลูบไล้ตั้งแต่สะโพก ข้างเอวจนถึงแผ่นอก กับริมฝีปากที่ขบเม้มมาเรื่อยๆ
จนถึงไหล่ลาดจากการขบสร้างรอยช้ำก็เปลี่ยนเป็นการฝังคมเขี้ยวตัวเองอีกครั้งหนึ่ง
จ๊วบๆๆๆๆ
เสียงดูดเลือดที่ควรจะสร้างความกลัวแต่เมื่อคนทำคือคนรัก กลับให้ความรู้สึกอย่างอื่นมากกว่า
"อื้มมมมม"
แผล่บ
"อ๊ะ...สิง....ฮึก"
"นิ่งๆ" แม้ว่าผมจะไม่ได้ดิ้นหนี แต่แวมไพร์เอาแต่ใจที่เคยชินกับการออกคำสั่งก็เงยหน้าขึ้นสบสายตาข่มขู่เล็กน้อยจากดวงตาดุๆสีแดงกับเสียงกระซิบแหบพร่า
"อืมมม...สิง" ผมยกแขนสองข้างขึ้นโอบรอบคอแกร่ง สอดฝ่ามือเข้าไปขยุ้มกลุ่มผมสีดำนุ่มมือเล่นขณะที่เจ้าของมันกลับลงไปเลียบาดแผลที่ตัวเองสร้างไว้ตรงหัวไหล่ผมอีกครั้ง
ปากเย็นจัดเลื่อนไล่จูบลงไปเรื่อยๆ จนถึงยอดตุ่มไตที่แข็งคัด กับฝ่ามือที่รูดรั้งปั่นปวนจุดอ่อนไหวไปพร้อมกัน
"อ๊ะ...อ๊าาา"
พรึ่บๆๆๆ แผล่บๆๆๆ
"ฮ้าห์....เดี๋ยว...เร็ว...เร็วไป" ผมร้องเสียงพร่าเมื่อถูกจู่โจมทั้งด้านบนด้านล่าง
ร่างกายเปลื่อยเปล่าไร้เสื้อผ้ากำลังเพิ่มดีกรีความร้อนขึ้นเรื่อยๆ แม้ความเย็นจัดของเครื่องปรับอากาศก็ยังไม่สามารถลดอุณหภูมิลงได้
ลิ้นร้ายยังคงเลียวนซุกซนตรงยอดอก สลับกับการดูดจนเกิดเสียงดังราวกับทารกที่หิวกระหายนมแม่
"ฮึ่มมมม" สิงโตครางต่ำอยู่ในลำคอด้วยความพอใจ
สองขาผมแยกออกจากกัน ให้อีกฝ่ายแทรกร่างกายสูงเข้ามาอยู่ตรงกลาง จากนั้นก็ยกมันขึ้นไปเกี่ยวพันรอบเอวสอบ ออกแรงรัดเพิ่มอีกนิดสะโพกหนาก็กดทับลงมาอย่างเต็มใจ และเริ่มเคลื่อนตัวขึ้นลงถูไถร่างกายเราสองคนจนเกิดการเสียดสี
มือที่ละจากส่วนอ่อนไหวขยับขึ้นมาสอดใต้สะโพก รั้งให้ยกสูงขึ้นมาเล็กน้อย อีกข้างก็บดขยี้ตุ่มไตข้างที่ไม่ได้ถูกลิ้นชื้นแฉะรุกราน
"อ๊าาา....แฮ่กๆ...มะ ไม่...ไม่ไหวแล้ว"
"ยังไง" เสียงทุ้มต่ำกระซิบถามเสียงพร่าและเลื่อนใบหน้าลงไปจนถึงแอ่งสะดือ ปลายลิ้นแหลมแหย่ลงไปที่หลุมตื้นและตวัดเลีย
"เฮือกกก....ทำ...อื้มมม...ทำซักที"
"หึ"
"สิง....อื้อ...โต...อย่าแกล้ง...อ๊ะ" ผมครางอย่างหงุดหงิดที่อีกฝ่ายเอาแต่ปลุกเร้าแต่ไม่ยอมเริ่มซักที
เจ้าของชื่อปล่อยให้หงุดหงิดอยู่ไม่นานก็กระตุกมุมปากขึ้น ดันตัวเองโน้มขึ้นมาด้านหน้า บดจูบกับริมฝีปากผมอย่างรุนแรง ขาสองข้างที่รัดอยู่บนเอวแกร่งจึงยกสูงขึ้นไปตามเจ้าของร่างกาย ก้นจนถึงสะโพกลอยขึ้นเหนือเตียงหลังไหล
ปลายนิ้วเย็นกดลงมาตรงช่องทาง
สวบ
"อ๊ะ...บ้ารึไง....ช้าๆสิ" เล่นสอดเข้ามาทีเดียวจนสุดนิ้วความเสียดและอึดอัดก็เล่นงานผมทันที
"กลัวว่าคริสจะเจ็บนาน...ให้เจ็บทีเดียวเลยดีกว่า" แวมไพร์ซาดิสม์กระซิบแหย่
"กวน...อื้อออออ" ด่าได้ไม่ถึงคำนิ้วคนขี้แกล้งก็เริ่มขยับ
จากที่เสียดแน่นก็เริ่มมีความรู้สึกเสียวซ่านปนเข้ามา และเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
"ฮะ....อ๊ะ...ฮ๊าา"
ผมเริ่มขยับตามแรงดุนดัน ยกสะโพกรับเมื่อเริ่มลืมตัว จากหนึ่งเพิ่มเป็นสองและสาม เมื่อเห็นว่าช่องทางพร้อมแล้ว เจ้าของนิ้วก็ดึงมันออก ขยับไปนั่งคุกเข่า ยกสองขาผมขึ้นพาดบ่าให้สะโพกลอยสูงเด่นกว่าเดิม
จากนั้นก็ดันตัวเองเข้ามา
"ฮื้อออออออออออ" ผมครางยาวมือจิกลงไปที่ผ้าปูเตียง หน้าแหงนเชิด กัดริมฝีปากตัวเองแน่น จนอีกฝ่ายสอดใส่ตัวเองสุดความยาวชนเข้ากับผนังนุ่ม
"อ่าาา...คริส" สิงโตคำรามด้วยความพอใจ ใบหน้านิ่งแต่ดวงตาเต็มไปด้วยความปราถนาจนไม่กล้าที่จะสบด้วย ต้องหันหน้าหนีไปซุกไว้กับหมอนซ่อนความเขินอาย
ร้อนแรงชะมัดสิงโตเนี่ย
ปึก ปึก ปึก
"อ๊ะ...อื้มมมม" ร่างผมโยกไหวเมื่อสะโพกหนาเริ่มกระแทกเข้ามาในจังหวะที่เร็วขึ้นเรื่อยๆ เสียงน่าอายดังแข่งกับเสียงครางลั่นห้อง
พึ่บๆๆๆๆ
"อึ๊ก...ฮรึก...ลึก....มัน....ลึกเกิน..ไป"
"ฮืมมม....คริส....คริส"
"อ่ะ....เร็วไป...สิง...ช้า...หน่อ....อ๊าาา....อ๊ะ....เดี๋ยว...ตรงนั้นไม่" แกนกลางที่กระแทกเข้าออกชนเข้ากับจุดที่ทำให้ผมดิ้นพร่านไปด้วยความเสียวซ่านอย่างรุนแรง
ผมขยับสะโพกจะหนีแต่มือแกร่งก็ล็อกเอาไว้แน่น สิงโตแยกเขี้ยวตัวเองคำรามต่ำในคอ หันหน้ากลับไปที่ต้นขาขาวที่พาดอยู่บนบ่ากว้างและฝังมันลงไป
จ๊วบๆๆๆๆ
"ฮื้มมมมม...สิง...ซี้ดดดดด....แรง....อืมม...แรงอีกนิด"
"หึ" เสียงหัวเราะร้ายๆในลำคอเมื่อเจ้าตัวรู้ว่าจุดที่จะทำให้ผมสามารถลืมความอายและทุกสิ่งได้ ก็ละริมฝีปากออก จับขาข้างนึงเหวี่ยงกลับลงไปขนเตียง ดันตัวผมให้นอนตะแคง มีร่างสูงทาบทับลงมาและเร่งสะโพกซอยถี่ยิบ
"ฮึก...ฮ้า...อ๊า....ดี...อื้มม...ดี"
ยิ่งได้ยินเสียงครางกระเส่าคนฟังก็ยิ่งออกแรงหนักขึ้นแบบไม่สนว่าวันพรุ่งนี้ผมจะลุกไหวรึเปล่า ซึ่งสารภาพว่านาทีนี้ผมก็ไม่สนเช่นกัน
ผมออกปากเร่งเร้าขอความรุนแรงจากแวมไพร์เถื่อนไม่หยุด เจ้าตัวก็จัดให้อย่างที่ต้องการ
ร่างโยกไหวไปตามแรง เสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าด ปนกับเสียงครางของเรา จนกระทั่งทุกอย่างไปสู่จุดปลายสุดผมก็หวีดลั่นครั้งสุดท้ายแข่งกับเสียงคำรามในคอของสิงโต
"อ่าาาาา"
"ฮึ่มมมมมมมม" เจ้าของเสียงทุ้มต่ำปลดปล่อยน้ำสีขุ่นเข้ามาในร่างกายจนไหลเลอะซอกขา ขยับสะโพกเข้าออกช้าๆอีกหลายทีก่อนที่จะจับผมให้กลับไปนอนหงายเหมือนเดิม
"เอ่อ...คือ...เรา"
"รู้ใช่รึเปล่า ว่ามันจะไม่จบแค่รอบเดียว แม้ว่าคริสจะเสียเลือดไปมากก็ตาม" เจ้าตัวเค้าว่าอย่างนั้นด้วยเสียงโคตรจะแหบพร่า แสดงเจตนาว่ายังไม่อิ่ม แล้วเริ่มขยับตัวอีกหน พร้อมกับเสียงครวญครางของผมที่เริ่มต้นและไม่รู้จะสิ้นสุดเมื่อไหร่
(กลับไปที่เนื้อหาเด็กดี)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น