"อ่ะ....อื้อออออออ"
"ไหวนะครับ...อ่า.....ช้าๆนะ" มือทั้งข้างที่เจ็บและไม่เจ็บคอยประคองสะโพกขณะส่งคำถามด้วยสายตากระหายปนห่วงใย ในตอนที่ร่างกายผมค่อยๆกดทับลงไปบนตัวพี่เค้าช้าๆ
ทั้งแน่น ทั้งอึดอัด แถมยังเจ็บสุดๆไปเลย
"ฮึก...พะ...พี่จ๋า" เหมือนตัวจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ผมหยุดค้างเอาไว้อย่างนั้น วางหน้าลงบนไหล่กว้าง เหงื่อโทรมไปทั้งกาย ลมหายใจติดขัด
"ไม่ไหวเหรอ...พี่ทำให้ดีกว่าไหม"
"มะ ไม่ ไม่เป็นไร น้องไหว" ผมตอบเสียงขาดๆหายๆ กัดฟันค่อยๆกดร่างกายตัวเองลงไปอีกครั้ง พี่สิงโตเลื่อนริมฝีปากหยักมาประกบดึงความสนใจผมไปที่จูบอ่อนโยน ให้ลืมความเจ็บปวด
จากความพยายามอยู่พักใหญ่เราสองคนก็เป็นคนๆเดียวกันอย่างสมบูรณ์ ผมขยับใบหน้าออกจากรสจูบหอมหวาน พ่นลมหายใจแผ่วเบา พร้อมรอยยิ้มทั้งปากทั้งตาส่งไปให้คนตรงหน้า
"พักก่อนนะ อย่าเพิ่งขยับ น้องจะเจ็บ" มืออุ่นๆบีบนวดบั้นท้ายเพื่อผ่อนคลายความเกร็งให้ มันรู้สึกดีขึ้นอย่างน่าประหลาด
"ตะ แต่ พี่น่าจะ...ไม่...ไหวแล้วนะ" ผมรู้สึกได้ ถึงความแข็งแกร่งที่ขยายตัวอยู่ภายในร่างกายตัวเอง ถึงอย่างนั้นพี่เค้าก็ยังกัดฟันส่ายหน้า ห่วงผมก่อนอยู่เสมอ เมื่อร่างกายเริ่มรู้สึกคุ้นชิน ผมจึงค่อยๆยกสะโพกขึ้นช้าๆ
แรงบีบรัดทำให้เกิดการเสียดสีระหว่างเรา
"อ่ะ...ฮื่มมมมมม" เสียงทุ้มคำรามพอใจอยู่ในลำคอ เรียกความกล้าและความภูมิใจเล็กๆ แปลว่าผมเก่งใช่รึเปล่านะ
ผมอมยิ้มแล้วทิ้งตัวกลับลงไปแรงๆ
"อ๊าาาา" และก็เป็นฝ่ายร้องออกมาเองเมื่อถูกความเสียวซ่านเล่นงาน
อ่า....ดี
"น้อง" พี่สิงโตพึมพำเรียก เค้นคลึงสะโพกผมทิ้งรอยมือสีแดงฝาดไว้ตามผิว กดจูบลงมาบนไหล่ลาด ทั้งขบ เม้ม กัดอย่างเพลิดเพลิน
"คิด ฮึก คิดทะ ทำ แล้วนะ"
ไม่รอคำตอบ ผมค่อยๆขยับตัวอีกครั้ง ใช้มือยันกับหัวเข่าพี่เค้าไว้ อีกข้างคล้องต้นคอแกร่ง โยกร่างกายขึ้นลงเหมือนการควบม้า แรกๆมันก็ขลุกขลักนิดหน่อย หากเมื่ออารมณ์อยู่เหนือการควบคุมและเริ่มจับจังหวะได้
เสียงร้องครางของผมก็ผสมผสานเข้ากับเสียงคำรามในลำคอของพี่สิงโต
"ฮ่ะ...อ่ะ...อ๊ะ...พะ....พี่...อื้มมมม....พี่จ๋า"
"เด็กดี แรงอีกนิด...อืมมม....แรงอีก...อย่างนั้น"
"ชะ...ชอบ...ฮื้ออออ....ชอบ...แฮ่กๆ....มั้ย"
"ครับ ดี...ดีที่สุด.....ขย่มอีกครับ" สายตาห่วงใยจากแววตาคู่นั้นหายไปตอนไหนไม่รู้ เมื่อสบตากันอีกครั้ง พี่สิงโตก็กลายเป็นสิงโตเจ้าเล่ห์แถมหื่นกระหายอย่างสมบูรณ์
ท่าทางตอนเลียริมฝีปากตัวเอง บวกกับมือที่ไม่สนแล้วว่าจะมีเฝือกหรือไม่มีคอยบังคับกดสะโพกผมในจังหวะเดียวกันอย่างพริ้วไหว เพิ่มความรุนแรงมากขึ้นให้สมดั่งใจคนถูกควบ
"อ๊ะ....ฮ้าาาา....ระ...แรง....อื้อออ...แรงไป"
พี่เค้ายกสะโพกสวนขึ้นมาในจังหวะที่กดตัวผมลงไป แรงกระแทกกระทันทำให้ผมหัวสั่นหัวคลอน หยุดร่างกายตัวเองลอยอยู่เหนือตัวพี่สิงโตเล็กน้อย เลื่อนมือขึ้นกอดรัดรอบคอ โน้มตัวลงไปพิงอีกฝ่ายหาที่พึ่ง ปล่อยให้คนด้านล่างเป็นฝ่ายรุกขึ้นมาแทน
"ฮึก...อื้อ....พี่...พี่จ๋า....ดะ...เดี๋ยวสิ"
"อ่า....คิด....น้อง" พี่สิงโตหน้ามืดไปแล้ว เสียงผมคงไม่เข้าหูเค้าเท่าไหร่ อีกฝ่ายซอยสะโพกเข้าหาร่างผมที่นั่งลอยค้างอยู่อย่างนั้นถี่ยิบ เสียงทุ้มเรียกชื่อผมแหบพร่า พาเอาไม่ดีกับใจ มันพาลจะหยุดเต้นได้ตลอดเวลา
"ฮ้ะ....อ่าส์" ร่างกายผมกระตุกเกร็งหลังอารมณ์พุ่งขึ้นถึงขีดสุด ปลดปล่อยความต้องการตัวเองเลอะเปรอะเปื้อนพร้อมๆกับพี่เค้า และทิ้งตัวลงไปเต็มๆแรง
ด้วยความลืมตัว ผมไม่ทันคิดว่าการทิ้งตัวลงอย่างนั้นจะทำให้อะไรๆที่ยังค้างคากลับมาคึกคักอีกรอบ
"อ๊ะ"
"หึ" เสียงหัวเราะอย่างนี้ไม่น่าไว้ใจสักนิด
"พี่จ๋า" ผมอ้อนไว้ก่อน คือมันเหนื่อยอ่ะ เหนื่อยสุดๆ แค่รอบเดียวผมก็จะตายแล้ว แต่แทนที่จะทำให้คนฟังใจอ่อนบางอย่างกลับแข็งขึ้นมาแทน
"อ้อนแบบนี้....อีกรอบนะ"
"ฮื้อออออ พี่อ่ะ น้องเหนื่อยแล้วนะครับ"
"เด็กดี อีกรอบ...นะครับ" เล่นจ้องตากันอ้อนแบบนี้ เอามิดไซส์มายิงหัวใจผมเลยเหอะ ทำลายล้างเกินไป
"งื้อออออ อ้ายสิง"
"น้องนอนเฉยๆ ครั้งนี้พี่ทำเอง...ดีไหม" พี่เค้ายื่นข้อเสนอที่มองยังไงผมก็เสียเปรียบอยู่ดี คิดว่าต่อให้นอนเฉยๆผมก็เหนื่อยนะ
แต่มองสายตานั้นแล้ว ไม่อยากจะขัดใจอ่ะ
"กะ ก็ ก็ได้" สุดท้ายก็กดหน้าลงรับคำกลับไป เรียกสายตาแวววาวเหมือนหมาป่าเจอลูกแกะเนื้อหวานๆจากคนมอง
"ตะ แต่ว่า...."
"ครับ?" พี่สิงโตรับคำเป็นคำถาม ขณะค่อยๆพลิกร่างผมให้ลงไปนอนหงายกับเตียงอย่างแผ่วเบา ตามมาด้วยร่างกายตัวเองที่ขึ้นไปอยู่ด้านบน มือร้อนผ่าวลากไล้ต้นขาปลุกปั่นอารมณ์ให้กลับมาเตลิดอีกครั้ง ปลายนิ้วลากลงไปจนถึงข้อเท้า จับมันขึ้นมาวางพาดบนบ่าตัวเอง
พร้อมเต็มที่เลยสินะ
"กอดน้องแน่นๆนะพี่จ๋า" ผมยิ้ม ยิ้มที่คิดว่ายั่วยวนที่สุด ได้คำสบถจากปากที่กัดฟันแน่นเหมือนอยากขย้ำผมให้จมเขี้ยว
แล้วพี่เค้าก็กัดลงมาบนไหล่จริงๆ ฝากรอยฟันเกือบครบทุกซี่
"จะกอดให้แน่นที่สุด...ทั้งวัน...ทั้งคืน..." เอวสอบเคลื่อนไหวเข้าออกช้าๆ ทรมานผมให้เสียวซ่านแทบขาดใจ "ให้สมกับที่รอคอยมานาน...เจ้ามะลิ"
บทเพลงรักสุดเร่าร้อนเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ไฟราคะที่โหมกระหน่ำดำเนินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งดับแสงลงไปพร้อมกับดวงอาทิตย์ และสติที่น้อยนิดของผม
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น