Singto
" อืมม แฮ่ก..แฮ่ก.. " เสียงหอบหนักๆกับเสียงร้องในลำคอทำให้ผมได้สติอีกครั้ง
ผมกำลังถูกคริสจูบ
แค่หวังดีอยากจะพาไปโรงพยาบาล ลืมคิดไปว่าฤทธิ์ยาแบบนี้มันแรงแค่ไหน เผลอแค่แป๊บเดียว มันคว้าข้อมือผมกระชากจนเสียหลัก จากนั้นก็คว้าคอผมเข้าหาตัวเอง ประกบปากขึ้นมาจูบ
ปากนุ่มบดเบียดเข้ามาอย่างรุนแรงตามฤทธิ์ของยาที่คงหนักมาก ผมแบลงค์ไปพักใหญ่ปล่อยให้อีกฝ่ายจูบจาบจ้วงเอาแต่ใจ จนสะดุ้งได้สติตอนที่ปลายลิ้นเริ่มแทรกเข้ามาที่กลีบปาก
"นี่..อุ๊บ" พออ้าปากจะประท้วง กลับเป็นการเปิดโอกาสให้คนถูกวางยา สอดปลายลิ้นร้อนเข้ามาได้ง่ายขึ้น
ผมพยายามดิ้นและจะดันออก แต่ไม่รู้เพราะแรงอารมณ์มันมากแค่ไหน ถึงได้กอดรอบคอล็อคผมไว้แน่นจนขยับไม่ได้ พร้อมกับป้อนจูบที่ร้อนแรงเข้ามาไม่หยุด
"ฮึก..อืมมมม" คริสครางเสียงลั่นในลำคอ ดันไหล่พลิกตัวผมลงไปนอนหงาย ปากนั่นไม่ยอมผละออกไปแถมยังตะโบมจูบลงมาหนักกว่าเดิม
มันทั้งร้อน ทั้งเอาแต่ใจ และทำให้หัวใจผมกระตุกวูบ
คนจูบ จูบแบบเอาเป็นเอาตาย ทั้งบดเบียดริมฝีปากรุนแรง กวาดลิ้นไปทั่วโพรงปาก เลาะสำรวจฟันไปทั่วทุกซี่ แม้กระทั่งผนังด้านในก็ไม่เว้น ก่อนที่จะงับลงมาที่ลิ้นผมจนสะดุ้งเฮือก
ผมพยายามตั้งสติแล้วขยับลิ้นหนี แต่ไม่ว่าผมจะหลบไปทางไหน ปลายลิ้นร้อนก็ตามมาเกี่ยวกระหวัดลิ้นผมอย่างคนเอาแต่ใจ แล้วถูปลายลิ้นร้อนชื้นลงมาบนลิ้นผมอย่างรุนแรง
เสียงครางอย่างพอใจดังขึ้นเป็นระยะ สลับกับการป้อนรสจูบร้อนๆไม่ยอมหยุด รู้ตัวอีกที
ผมก็เผลอจูบตอบกลับไปแล้ว
ลมหายใจที่ร้อนยิ่งกว่าไฟ การจูบที่ช่ำชอง ความลื่นไหลของจังหวะที่ไม่ยอมปล่อยทิ้งไว้ให้ผมทันได้คิดอะไร กำลังหลอกล่อให้ผมเดินไปผิดทางทีละนิด ทีละนิด
มือที่ร้อนเหมือนลาวาไม่ต่างจากลมหายใจ คลายจากไหล่เมื่อเห็นว่าผมเลิกขัดขืน เลื่อนลงมาที่สาปเสื้อสองข้างแล้วกระชากออกจากกันอย่างแรงจนกระดุมกระเด็นหลุดไปคนละทาง
คริสไม่ได้สนใจอะไร วางมือลงมาบนผิวแล้วลูบสะเปะสะปะไปทั่ว ผละริมฝีปากออก กดจูบรุนแรงไล่ลงมาจนถึงลำคอ
"นี่..หยุด..ได้แล้ว..นายรู้รึเปล่า..ว่ากำลังทำอะไร" ผมดันไหล่มันออก คนถูกผลักขยับแค่นิดเดียว ด้วยแรงอารมณ์ที่เกินขีดจำกัดทำให้กำลังมีเยอะกว่า แค่เหลือบสายตาฉ่ำมองหน้าผมแว๊บเดียว ก็ซุกหน้ากลับลงมาอีกรอบ
ครั้งนี้มันร้อนแรง ยั่วยุหนักกว่าเดิมจนผมต้องยอมโอนอ่อนตาม มือหยุดผลักดันแต่กลับคว้าไหล่ขาวบีบเอาไว้แน่น ผมเองก็เป็นผู้ชาย โดนกระตุ้นหนักๆก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน
"อืออออ..ร้อน..ช่วย..ช่วยหน่อยสิ..พี่สิงโต" เสียงขาดเห็นห้วงดังมาจากริมฝีปากที่ซุกไซร้อยู่ตรงคอ
เสียงที่ทั้งอ้อนวอน ทั้งร้องขอ
"ยังไง?" ผมถาม
"ให้...ให้ผม...เอา" เสียงตอบกระท่อนกระแท่นทำเอาผมสะดุ้ง
เหี้ยเถอะ อารมณ์ผมกระเจิง สติเข้าร่างเลย
"ปล่อยคริส นายบ้าไปแล้วรึไง ทนไม่ไหวก็ไปช่วยตัวเองซะ"
ผมบอกเสียงแข็ง แต่มันไม่ฟัง จูบลงมาซ้ำๆอีกหลายรอบจนผมเริ่มห้ามตัวเองไม่ได้อีกหน มือร้อนยิ่งกว่าไฟไล่วนไปทั่ว สติผมเริ่มขาดหาย แต่ความเป็นผู้ชายมันร้องเตือนอยู่ในสมอง
เอาวะ ช่างแม่ง
ผมเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ไอ้เด็กแสบนี่มันปลุกเร้าเก่งเกินไปแล้ว
ในเมื่อจะทำ ผมก็คงไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกกระทำแน่นอน ข้อได้เปรียบคือผมมีสติที่มากกว่า
พรึ่บ
"พี่สิงโต" คนถูกผลักกลับลงไปอยู่ด้านล่าง มองผมตาปรือ เสียงหอบหนัก ลมหายใจร้อน ร่างกายที่แข็งคัดด้วยฤทธิ์ยา กำลังดิ้นรนอย่างทรมานอยู่ใต้ร่างผม
"ฉันบอกนายไว้อย่างนะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้น นายทำตัวนายเอง นายยั่วฉันเองเพราะฉนั้นฉันไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบ"
พูดจบผมก็ไม่อธิบายอะไรให้อีกฝ่ายเข้าใจเพิ่มอีก เหวี่ยงเสื้อขาดๆของตัวเองทิ้งไป โน้มหน้าลงไปที่ปากแดงนั่นอีกรอบ คนได้รับรีบตอบกลับอย่างรุนแรงด้วยอารมณ์ที่ต้องการจะปลดปล่อยโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
มือขาวปัดป่ายไปทั่วตัวผม ร่างกายที่ต้านทานฤทธิ์ยาไม่อยู่ทำให้คริสยอมทุกอย่างโดยไม่ผ่านกระบวนการคิด ความต้องการของร่างกายกลบจิตสำนึกและความรู้สึกไปจนสิ้นแล้ว
"อาาา..ไม่ไหว..แฮ่ก..แฮ่ก..อึ๊ก...เร็ว...เร็วๆ" คนพูดแทบจะกรีดร้อง หัวโยกไปมาแต่ก็ยังร้องบอกไม่หยุด
สภาพห้องตอนนี้เหมือนโดนพายุทอร์นาโดถล่ม เสื้อผ้าไปทาง หมอน ผ้าห่มไปทาง แม้แต่ผ้าปูที่นอน ยังหลุดออก ไหลเลื่อนไปตามแรงของคนที่โยกอยู่ใต้ร่างผมตอนนี้
"ฮื่อ"
"อ๊ะ..แรงอีก..อึ๊ก...แรงอีก...ไม่พอ...ยังไม่พอ..อีก"
คริสปลดปล่อยไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งด้วยความช่วยเหลือจากผม ต้องฟังเสียงร้องทรมานด้วยความต้องการที่เกิดจากฤทธิ์ยาจนเสียงครางนั้นแหบแห้ง กว่าที่พายุนี้จะสงบลงก็กินเวลานานเกือบทั้งคืน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น