"อื้มมมม...อ่ะ" ผมร้องเบาๆเมื่อใบหน้าหล่อเลื่อนลงไปที่ซอกคออีกครั้ง ทุกสัมผัสรุนแรงเจ็บแปล่บเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของร่างกายนี้
เมื่อตัดสินใจที่จะทำแบบนี้ ผมก็ปล่อยให้สมองโล่งชั่วคราว ทุกอย่างดำเนินไปอย่างที่ไม่ควรเป็น
ร่างสองร่างเอนตัวลงต่ำเรื่อยๆ แผ่นหลังบางแตะลงบนพื้น นอนขนานกับผืนดิน มีร่างสูงใหญ่คร่อมอยู่ด้านบนกำลังซุกไซร้ไปทั่วทั้งตัว ผมพอรู้ว่าถูกอุ้มมากลางทุ่งข้าวสาลี แม้ต้นข้าวจะไม่ได้สูงมากนัก แต่มันห่างไกลและบังสายตาผู้คนได้ดี
"อ๊ะ..อื้อออออ" ร่างกายที่ถูกปลุกเร้ามีอารมณ์กว่าครั้งไหนๆ คงเพราะตอนนี้ผมกำลังทำผิดอยู่ ผิดที่รู้แก่ใจว่าไม่ควรแต่ก็ปล่อยร่างกายตอบสนองอีกฝ่ายกลับไป
"อืออ...ฮื้มมม" เสื้อถูกเลิกขึ้นไปเหนืออก ริมฝีปากอุ่นครอบลงมาบนตุ่มไตที่คัดแข็ง ฟันคมกัดเบาๆหยอกเย้าเร่งอารมณ์จนผมไม่สามารถกลั้นเสียงครางตัวเองได้
"อ๊ะ..อ๊าาา....พี่หมี" ยังคงมีแต่เสียงครางเบาๆของผมที่อีกฝ่ายไม่ได้ยิน ความโกรธที่หน้ามืดตามัว กับความต้องการร่างกายของผม ทำให้พี่สิงโตไม่รับรู้อะไร
แผล่บ
ลิ้นร้อนละเลงลงมาบนเม็ดแข็งสีอ่อนสร้างความเสียวซ่าน มือลูบไปทั่วแผ่นอกและมาหยุดที่ยอดอกอีกข้างที่ยังว่างอยู่ สองนิ้วที่ร้อนไม่แพ้ปลายลิ้นถูไถปั่นความรู้สึกให้กระเจิดกระเจิง
"ฮ้าาา....พี่...อ๊ะ....อา" ผมดิ้นพร่าน บิดตัวไปมา มือจิกลงไปบนหลัง สองขาถีบครูดไปกับพื้นดินและต้นข้าวจำนวนนึงที่รองรับเราไว้
"คริส...คริส...คริส...คริส" เสียงพึมพำเพื่อตอกย้ำว่าผมอยู่ตรงนี้กับเค้า ทำให้เจ็บหนึบในหัวใจ แต่วินาทีต่อมาสมองก็ขาวโพลน มือร้อนดึงกางเกงเอวยืดลงไปไว้ที่เข่า สอดปลายนิ้วเข้ามาในร่างกาย
"อ๊ะ...เจ็บ" ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกแต่เพราะเราไม่ได้มีอะไรกันมาเป็นอาทิตย์แล้ว ทำให้ร่างกายเริ่มไม่ชินอีกครั้ง
"อืมมมม....แน่นมาก คงยังไม่ได้มีอะไรกับพ่อสินะ หึ" พี่เค้าไม่ได้ใส่ใจความเจ็บปวดของผมสักนิด มือเริ่มขยับเข้าออกแบบไม่รอให้ร่างกายปรับตัว
"ฮึก...อึก" ผมกัดปากกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ อยากเจ็บ เจ็บให้มากกว่าหัวใจตัวเองตอนนี้จึงไม่ได้ร้องขออะไรอีกฝ่ายกลับไป
"โธ่เว้ย เข้าไม่ได้" เมื่อสอดนิ้วเข้าออกหลายต่อหลายครั้ง เค้าก็ปลดเปลื้องกางเกงตัวเองลง ดึงแกนกายรูดขึ้นลงสองสามที จ่อมันมาที่ทางเดิม แต่เพราะผมยังไม่พร้อม อีกฝ่ายจึงสบถอย่างหัวเสีย
พี่เค้าพยายามอีกครั้ง คราวนี้ยกสองขาผมขึ้นให้ชิดกับอก จับตรงหัวเข่าเอาไว้ เปิดกว้างช่องทางเข้าที่ยังไม่พร้อมใช้งานให้มากขึ้น
ความร้อนสอดแทรกเข้ามาในร่างกายทีละนิด แต่ละวินาทีเหมือนร่างกายผมจะขาดออกจากกัน
"ฮรึก...เจ็บ...อ๊ะ" ผมเหมือนจะแหลกสลายให้ได้
"อา...แน่น....สุดๆ ....อย่าเกร็งนะ พี่...เข้า...ไม่ได้"
"ฮืออออ...เจ็บ....พี่.....คริสเจ็บ"
"ทนหน่อย...ใกล้แล้ว"
"มะ..ไม่ไหวแล้ว...ฮืออออ..คริสเจ็บ....พี่...พี่หมี" ผมร้องอ้อนวอนเมื่อร่างกายรับรู้ว่าด้านล่างมันต้องฉีกขาดแน่ๆ เจ็บจนต้องร้องเรียก มือไขว่คว้าหาคนที่เคยเป็นที่พึ่งให้กันมาตลอด
"จูบพี่ไว้...ทนอีกนิดนะ" คนด้านบนกระซิบปลอบ เหงื่อเม็ดโตซึมไปทั่วหน้าผาก ฟันกัดกันแน่นจนได้ยินเสียงดังกรอด ก่อนจะโน้มหน้าลงมามอบจูบปลอบใจเพื่อให้ผมลืมความเจ็บปวด
เปลี่ยนเป็นความอบอุ่นที่วาบเข้ามาในหัวใจ
ผมกอดพี่สิงโตเอาไว้แน่น กอดด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่มี ยอมรับจูบนั้นเพื่อผ่อนคลายตัวเอง ผ่านไปพักใหญ่ๆ จากความเจ็บก็เริ่มมีความรู้สึกอื่นๆปนมาด้วย
"อ๊ะ...อื้อออ" คนด้านบนผละออกไป ขยับสะโพกตัวเองจากช้าเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ
เสียงคำรามต่ำๆของอีกฝ่ายประสานกับเสียงครางของผม เสียงเนื้อกระทบกับเนื้อ ท่ามกลางสีของท้องฟ้าที่ค่อยๆสว่างขึ้นเรื่อยๆ ท่ามกลางสายลมเย็นๆที่พัดมาแต่ไม่สามารถดับความรุ่มร้อนของร่างกายสองร่างที่กำลังเสพสุขกันอยู่กลางพื้นที่กว้างใหญ่ของทุ่งข้าวสาลีได้
เรากอดก่ายสลับกันไปมา ร่างกายเร้าโรมฟาดฟันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
เมื่อความรู้สึกต้องการเข้าครอบงำ สมองผมก็ไม่สามารถรับรู้ความผิดชอบชั่วดีได้อีกต่อไป
"อ๊ะ...อ๊า...อื้มมมม" ผมครางไม่ได้ศัพท์ มือจิกข่วนไปที่ต้นคอระบายความเสียวโดยที่เจ้าของร่างไม่ได้ว่าอะไร สนใจอยู่แค่การกระแทกร่างกายเข้าออกร่างผมเท่านั้น
"อืมมม...คริส..คริส"
"ฮ้าห์..อ๊ะ....แรงอีก...พี่หมี...อีกนิด"
แม้แผ่นหลังจะเจ็บแสบกว่าทุกครั้งเพราะความแข็งของผืนดินกับต้นข้าวที่บาดไปทั่วทั้งตัว แต่ผมก็โนสนโนแคร์ ยังคงร่ำร้องต้องการเพียงแค่คนด้านบนต่อไป
เพราะสุดปลายทางที่รอเราอยู่ มีแค่ประตูนรกเท่านั้นที่เปิดต้อนรับ
(กลับไปที่เนื้อหาเด็กดี)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น