ความหวานหอมเย้ายวนบวกกับแอลกอฮอล์ในปากเราสองคนคละคลุ้งไปทั่ว ปากเราบดเบียดเข้าหากันโดยที่คนตัวเล็กไม่ได้ขัดขืน ผมมัวเมาไปกับรสชาติที่อยากจะลิ้มลองมาเนิ่นนาน สำรวจโพรงปากเล็กและเรียวลิ้นเลาะไล่ไปทั่วทุกซอกทุกมุม
จากนั้นจึงย้ายลงมาที่ไหล่และต้นคอ มือลากขึ้นมามีชายเสื้อติดมือขึ้นมาด้วย ผิวต้นตาลทั้งนุ่มน่าสัมผัสไปทุกส่วน จากด้านข้างลำตัวก็เลื่อนขึ้นไปจนถึงแผ่นอก หยุดหยอกเย้าสะกิดตุ่มเล็กๆตรงกลาง
"อื้มมมม" เสียงหวานครางกระเส่าทันที
ผมสอดมือเข้าไปใต้ร่างเล็ก ยกแผ่นหลังให้ลอยขึ้นจากเตียง ดึงเสื้อยืดตัวบางออกไปจากหัว เผยผิวขาวๆที่เคยเห็นมาหลายครั้ง สัมผัสมาหลายหน แต่นี่คงเป็นครั้งแรกที่เจ้าของร่างยอมแต่โดยดี แม้ร่างกายจะสั่นนิดๆก็ตาม
"ไม่ต้องกลัวนะต้นตาล พี่ไม่ทำร้ายเธอแน่"
"อ๊ะ...พี่แคล" ต้นตาลครางหวานเมื่อริมฝีปากผมครอบลงไปบนยอดอกสีสวย แผ่นอกเล็กลอยขึ้นจากเตียง ร่างกายบิดเร้า มือจิกลงมาบนหัว กอดรัดเอาไว้แน่นให้ริมฝีปากผมชิมเม็ดเล็กได้ถนัดยิ่งขึ้น
เสียงแฉะๆของน้ำลายยามเมื่อลิ้นเลียลงไปสลับกับการดูดดึงเม็ดเล็ก
"อ๊า..อ๊ะ..อื้อออ"
"อืมม...แผล่บ"
"แฮ่ก..พี่..อ๊ะ...พี่แคล"
"เมา..รึเปล่า" ผมกระซิบถามคนคิดมากด้วยเสียงแหบพร่า
"มะ...เมา...นิดหน่อย"
"รู้รึเปล่า...ว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
"อืมมม....รู้"
"อย่าตื่นมา...ร้องไห้ก็แล้วกัน"
"อ๊ะ!" เสียงหวานครางลั่น ใบหน้าบิดเบี้ยวไปนิดหน่อยแต่ก็ดูน่ารักไม่เปลี่ยน สะโพกเล็กยกขึ้นเมื่อถูกนิ้วของผมรุกล้ำเข้าไปในร่างกาย
"ถ้าเจ็บ...ก็ข่วนได้นะ" ผมดึงมือเล็กไปวางบนแผ่นหลังตัวเอง จากนั้นก็ขยับนิ้วเข้าออก ควานหาจุดที่จะทำให้ตาลลืมความเจ็บ
"ฮึก...พี่แคล...เจ็บ"
"ทนหน่อย"
"แต่มันเจ็บ...อื้อออ" ต้นตาลกัดปากแรงจนห้อเลือด ผมโน้มลงไปบดคลึงริมฝีปากนั่น เลียลิ้นลงไปเบาๆเพื่อปลอบใจและรักษาแผลที่มีเลือดไหลซึม
พร้อมกับหลอกล่อให้อีกฝ่ายลืมความเจ็บปวดไป
จากความเจ็บใบหน้าหวานเริ่มที่จะมีอารมณ์อย่างอื่นเข้ามาแทนที่ เสียงร้องเริ่มทรมานมากขึ้นตามจำนวนนิ้ว
ผมทนแทบไม่ไหว ดึงมือออก ยกขาเรียวขึ้นมาทาบอก มือย้ายไปรั้งสะโพกเอาไว้แน่น ปากยังคงปิดกลีบปากสีสดเอาไว้ และแทรกตัวเองเข้าไปในร่างกายคนตัวเล็กกว่า
"อื้อออออออออออ" เสียงร้องยาวคล้ายประท้วงไม่สามารถออกมาจากปากได้ ขนาดที่มันใหญ่เกินไปทำให้ร่างกายเล็กๆเจ็บปวด
"ชู่ววว ทนหน่อยนะต้นตาล"
"ฮรึก..เจ็บ..ไม่เอาแล้ว..เจ็บพี่แคล" ต้นตาลส่ายหน้า เหงื่อชุ่มไปทั่วตัว มือจะดันตัวผมออกห่างแต่แรงน้อยนิดไม่สามารถทำได้
"ทนหน่อย......พี่หยุด....ไม่ได้....แล้ว"
"แต่ตาลเจ็บ...ฮืออ...ตาลเจ็บ"
"มองหน้าพี่ไว้" ผมละมือข้างนึงจากสะโพกเนียนนุ่มไปจับปลายคางให้หันกลับมามองหน้าสบตากับผมตรงๆ เพียงแค่สบตาต้นตาลก็นิ่งไป
น้ำใสๆคลออยู่ที่ดวงตาน่าแกล้งน่าฟัดให้จมมิดเตียง ความอดทนเหมือนจะขาดพึ่ง ผมค่อยๆขยับสะโพกแม้จะรู้ว่าคนด้านล่างยังไม่พร้อมเต็มที่
"อ๊ะ...จะ...เจ็บ...เบา..เบาๆหน่อย"
"ฮึ่มมม" ผมกัดฟันครางต่ำๆในลำคอ ความคับแน่นที่รัดผมแทบจะขาดใจ อยากจับกระแทกแรงๆไม่ยั้ง ยิ่งอีกฝ่ายครางปนร้องแบบนี้ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบๆในร่างกาย
"อ๊า...ฮะ"
"อา..ต้นตาล...ขอโทษนะ"
"ขอโทษ..อะ...เฮือกกก" ไม่ต้องรอฟังคำอธิบาย ร่างเล็กที่โดนกระแทกกระทั้นสุดแรงโยกไหวสั่นคลอนอยู่บนเตียง
ต้นตาลผวารัดคอผมไว้แน่น ผมแกะมือนั้นออกเพราะไม่ถนัดเท่าไหร่ มือเล็กก็ยังพยายามที่จะจับผมเอาไว้อย่างต้องการที่ยึดเหนี่ยว
เสียงครางร้องด้วยความเสียวซ่านดังจากริมฝีปากหวานทุกครั้งที่ร่างกายผมกระแทกเข้าไปจนสุด
"อ๊ะ...อ๊ะ...อื้มม"
"ตาล...เรียก...ชื่อพี่"
"พี่...แคล...อ๊ะ" เท่านั้นผมก็สาวสะโพกแรงขึ้น เร็วขึ้น ปลดปล่อยทุกอารมณ์ตัวเองลงไปที่ร่างเล็กๆ ผิวสีขาวแดงเถือกเป็นริ้วๆบางจุด ทั้งรอยมือรอยดูด ช้ำไปทั่วทั้งตัว
"พี่แคล...อื้มม...พี่แคล ..จะ...จะ..ไม่ไหว..แล้ว"
เพียงไม่นานหลังเสียงกรีดร้อง ต้นตาลก็ปลดปล่อยออกมา ดวงตาฉ่ำน้ำปรือมองมาที่ผม
ปั่กๆๆ
"อืมมมม"
"พี่...พี่แคล"
"ยัง...ยังไม่พอ" ผมกัดฟันตอบกลับไป จับร่างเล็กพลิกตัวนอนคว่ำทั้งที่ร่างกายยังเชื่อมต่อกัน
แผ่นหลังเนียนปรากฎอยู่ตรงหน้า ผมไม่ลดจังหวะความเร็วและหนักแน่นของตัวเอง โน้มตัวลงไปทาบแผ่นอกร้อนกับผิวชุ่มเหงื่อด้านหลังของต้นตาล ริมฝีปากไล่จูบไปทั่ว มือสอดเข้าไปที่หน้าอก บดขยี้เม็ดเล็กที่เคยดูดจนแทบจะหลุดติดปาก
"อ๊า...ไม่เอา..อื้อ...พี่แคล...ไม่เอา" ร่างเล็กดิ้นพล่านทันที
"อืมม..ตาล"
"เฮือกก...พี่แคล...แรงไป...ตาลเจ็บ...อื้อออ"
แรงกระแทกทำให้ต้นตาลเคลื่อนตามไปทั้งตัว เสียงครางสั่นตามแรกเขย่า หน้าสวยซุกตะแคงอยู่กับเตียง มือเรียวขยุ้มผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ สะโพกขาวลอยเด่นอยู่ตรงหน้า รองรับสะโพกแกร่งของผมที่ยังเคลื่อนกายเข้าออกไม่ยอมหยุด
"ตาล...แน่นชิบ...อาาา" แม่งโคตรดี ไม่ว่าครั้งแรกหรือครั้งนี้ ก็ยังตอดรัดผมแน่นไม่เคยเปลี่ยน
ผมรู้สึกว่าเท่าไหร่ก็ไม่พอ และคงจะไม่ยอมหยุดง่ายๆด้วย
.....
....
...
"พี่แคล...ไม่ไหวแล้ว" ตอนนี้คนตัวเล็กปลดปล่อยออกมาไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ เสียงไร้เรี่ยวแรงร้องขออย่างแผ่วเบาจากด้านบนตัวผม
แรงโยกอ่อนกำลังเมื่อผ่านไปเนินนานแต่ผมก็ไม่มีวี่แววว่าจะปลดปล่อยซักที ต้นตาลตอนนี้ขยับตัวเนิบนาบ มือยันหน้าท้องผมไว้ หัวค่อยๆไหลลงมาซบที่อก
"ขย่มอีกนิด พี่ยังไม่อิ่มเลย" ผมใช้มือขยำสะโพกแรงๆ จับบังคับให้เมียเด็กออกแรงอีกครั้ง
"ไม่ไหวจริงๆ...พี่แคล...ตาล...อือ...เหนื่อย"
"ทนนิดนะคนดี รอบสุดท้ายแล้ว"
"พูดมากี่ครั้งแล้ว" น้ำเสียงต่อว่าทำให้ผมหัวเราะในคอเบาๆ อีกฝ่ายมองค้อนแล้วตีฝ่ามือลงมาบนหน้าอก
"ยังมีแรงทำร้ายพี่นี่ กลับมาขย่มซะดีๆเมีย"
"ทำเองเลย ไม่ไหวแล้ว"
ผมเหลือบมองนาฬิกาเกือบสี่ชั่วโมงแล้วที่ผมรังแกเด็ก ถ้าอย่างนั้นจะปล่อยไปก่อนก็แล้วกัน
ผมพลิกร่างเล็กให้กลับลงไปนอนหงายใต้ตัว กระแทกสะโพกอย่างต่อเนื่องอีกชุดใหญ่ ให้เมียเด็กปลดปล่อยนำไปก่อนอีกรอบ ส่วนตัวเองก็ขยับตัวอีกสองสามทีแล้วปล่อยตามมา ผมกระตุกตัวและขยับสะโพกอีกพักนึงเพื่อรีดน้ำทุกหยาดหยดเข้าไปในร่างเล็ก ก่อนจะถอนตัวออก
อุ้มคนใกล้หมดแรงเข้าห้องน้ำ........ต่ออีกซักรอบในห้องน้ำได้รึเปล่านะ เมียเด็กจะได้หลับสบายยาวๆเลย
อืมมมม มีเมียเด็กนี่ดีอย่างนี้นี่เอง กระชุ่มกระชวยดี
กลับไปที่เนื้อหาในเด็กดี https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1646331&chapter=57
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น