"ปริ้นซ์ เจ็บ เบาหน่อย" ไอ้บ้าที่ไม่เคยมีความปราณีกำลังกระแทกตัวเข้าหาผมอย่างไม่หยุดยั้ง ไม่ให้พักหายใจหายคอเลยซักนิด
ผมจะเสียสติไปไม่ได้ แผนที่วางไว้ต้องดำเนินต่อไป
ไอ้ปริ้นซ์โหมกระหน่ำหนักกว่าเดิม ร่างกายผมโยกไหวไปตามแรงนั้น ขาข้างนึงถูกจับพาดขึ้นไปบนไหล่เมื่อมันลืมถึงศักดิ์ศรีความเป็นยากูซ่าของตัวเอง
ใบหน้าหล่อที่หล่อยิ่งกว่าใครๆหันไปด้านข้าง ใช้ฟันคมๆเลาะไปตามผิวที่ต้นขาด้านในใกล้กับใบหน้าของมัน
"อ๊ะ เจ็บ ปริ้นซ์ กูเจ็บ"
ยากูซ่าตวัดสายตารำคาญที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของมันมามอง นั่นเป็นโอกาสของผม
"ปริ้นซ์...อึ๊ก....เจ็บมือ...เชือกบาด...หมดแล้ว" ต้องฝืนพูดทั้งๆที่ตัวสั่นหัวคลอนไปหมดแบบนี้ แย่ชะมัด
"ก็อย่าดิ้น" ดูความไร้น้ำใจของมันครับ พูดมาได้หน้าตาเฉยแล้วยังใส่มาไม่ยั้งเลยซักนิด
"แต่มึง...อื้ออ...อ๊ะ...ลึกไป...ปริ้นซ์เบาๆ" สะโพกครากแล้วมั้งกู ตัวนี่บิดเกลียวไปหมดแล้ว
"ปริ้นซ์....อื้ออ...ปริ้นซ์...เจ็บแขน"
"รำคาญ" มันบอกทั้งๆที่ไม่ได้ลดความเร็วลงเลยซักนิด เหงื่อซึมตรงหน้าผากกับสายตาเย็นชาที่มองลึกลงมาทำให้คนพูดดูเซ็กซี่ขึ้น
เชี่ยล่ะ เซ็กซี่อะไรกันวะ
"ปล่อย..อ๊ะ...ปล่อยกูสิ...มึงกระแทก...ขนาดนี้....จะไม่ดิ้น...อื้อ..ได้ไง"
"ไม่"
"ปริ้นซ์...อ๊า..แขนจะ...ขาด...ฮ่ะ...อยู่แล้ว"
"พูดมาก" ไอ้ปริ้นซ์เริ่มรำคาญ กดตัวเองแช่ไว้อย่างนั้น เลื่อนหน้าหล่อๆขึ้นมากระซิบดุริมหู ปากก็กัดเม้มติ่งหูผมไปด้วย ส่วนมือก็เลื่อนจากสะโพกไปที่เชือก
เสร็จล่ะ
"อื้อออ...ยะ...อย่า...ตรงนั้น...ไม่เอา" เวรเอ๊ย จุดอ่อนกู
"หึ ตรงนี้จุดอ่อนไหวมึงสินะ" แล้วมันก็ปลดเชือกออก เล่นหลังใบหูผมย้ำๆเรียกเสียงครางที่ผมพยายามปล่อยออกมาให้น้อยที่สุดอย่างไม่รู้จบ
"อื้อ..ปริ้นซ์...อ๊า...ปริ้นซ์..อ่า...พอเถอะ" ผมขยุ้มหัวมันทันทีที่มือเป็นอิสระ ยกขาขึ้นเกี่ยวรัดรอบเอวหนา แผ่นหลังยกลอยขึ้นจากพื้นเบียดเข้าหามันอัตโนมัติ ครางข้างหูมันอยู่แบบนั้น
"มึงแม่ง" ไอ้ปริ้นซ์พูดอะไรไม่รู้ ผมหูอื้อตาลายไปหมด จากที่โดนมันข่มขืน กลายเป็นผมเองที่ถูกกระตุ้นจนพร้อมใจไปกับมัน ถูกจับพลิกคว่ำพลิกหงาย ตัวแม่งสั่นยิ่งกว่าแผ่นดินไหว ไอ้บ้านี่ก็ยิ่งกระแทกใส่แบบไม่ยั้ง
จบไปสามรอบสี่รอบแม่งก็ยังไม่ยอมหยุด ผมต้องประคองสติตัวเองแทบแย่ไม่ให้สลบไปเหมือนๆกับทุกครั้ง ถือว่ากูส่งท้ายให้มึงจนถึงใจก็แล้วกัน
ไอ้ยากูซ่าเวร
กลับไปที่เนื้อหาเด็กดี https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1646331&chapter=64
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น