"อืมมมม"
หืม? อะไร?
หืม? อะไร?
ผมได้สติจากเสียงครางของตัวเองที่หลุดจากลำคอ ก่อนจะรู้ตัวว่าตอนนี้มือเย็นเฉียบกำลังปาดไปทั่วร่างกาย ริมฝีปากถูกปิดเอาไว้ด้วยปากของคนที่บังคับจูบผมเป็นครั้งที่สามของวัน
เพียงแค่วันเดียว ผมถูกจูบไปแล้วสามครั้ง ห่างกันครั้งจะไม่กี่ชั่วโมงด้วย
"อื้อออออออ" พอรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงร้องก็เปลี่ยนเป็นเสียงประท้วง เมื่อกี้ไม่น่าลืมตัวจูบกับไอ้บ้านี่เลย ให้ตายเถอะ
"เงียบซะ" สิงโตผละออกเพียงนิดเดียวเพื่อกระซิบขู่ สายตาดุๆทำให้ทั้งกลัวทั้งกล้า
"จะ จะทำอะไร" ผมถามกลับเสียงสั่น ริมฝีปากเฉี่ยวกันทุกครั้งที่ขยับพูด
"อยู่เฉยๆ" สาบานว่านั่นคือคำตอบ มันไม่เคลียร์เลย
"ยะ อย่า"
จมูกโด่งเฉียดริมฝีปากและปลายคางลงไปที่ต้นคอ ซุกไซร้ไล่อยู่ตรงนั้นชวนให้รู้สึกขนลุกชันไปทั้งร่าง มือสองข้างถูกพันธนาการเอาไว้ด้วยมือใหญ่ กดกับเตียงแน่นจนขยับหนีไม่ได้
ผมลองบิดข้อมือแต่มันไม่เป็นผล คนไม่ยอมกินข้าวแต่กลับแข็งแรงกว่า กดข้อมือสองข้างไว้เหนือหัวด้วยมือเพียงมือเดียว อีกข้างสอดเข้าไปในเสื้อยืดย้วยๆที่เคยคิดว่าใส่นอนสบายดี ต่อจากนี้จะไม่หยิบมันมาใส่อีกแล้ว
เสื้อบ้าอะไรจะเปิดทางให้คนแปลกหน้ามาทำอะไรๆกับเจ้าของมันได้ง่ายดายจริงๆ
"สิง..โต ไม่นะ" ปากเย็นเฉียบกดจูบไล่ไปตามซอกคอ เขี้ยวคมครูดกับผิวเป็นทางยาว
คนถูกห้ามคำรามออกมานิดหน่อยทั้งที่ยังคงซุกหน้าอยู่ที่เดิม ความอุ่นนิดๆจากน้ำอะไรบางอย่างไหลออกมาตรงผิว สิงโตใช้ลิ้นชื้นเลียมันลากไปจนถึงแผลที่ถูกครูด แสบและร้อนไปทั้งร่างกาย
โดยเฉพาะตรงใบหน้า
"หวาน" อีกครั้งที่เสียงแหบพร่ากระซิบคำที่เคยใช้บนชิงช้าสวรรค์เมื่อหัวค่ำ
"อะ อะไร? อื้ออ" ผมถามแล้วก็ต้องร้องอีกครั้งเมื่อลิ้นเย็นกลับลงไปตวัดที่รอยแผลซ้ำๆไม่ยอมไปไหน
ปลายลิ้นกวาดเอาเลือดอุ่นๆเข้าปาก เมื่อหยุดไหลก็ใช้ฟันคู่เดิมที่ยาวและคมกว่าคนอื่นสร้างรอยแผลตรงที่ใหม่ไปเรื่อยๆ
"ฮึก..เจ็บ....อย่า"
"ชู่วววว" เมื่อทำท่าจะขัดขืน สิงโตก็กระซิบขู่ เสียงเย็นชาที่ทำให้สะบัดร้อนสะบัดหนาวไปทั้งร่าง
เสื้อยืดถูกถลกขึ้นไปกองอยู่เหนืออกที่แสบร้อนจากรอยฟันถูกสิงโตกวาดต้อนเลือดเข้าปาก สายตาราวกับสัตว์ร้ายจ้องที่น้ำสีแดงซดที่ซึมไหลออกมาเป็นประกาย
ประกายกระหายเลือด
"อ๊ะ" ผมร้องเมื่อความเย็นจัดครอบลงมาที่ยอดเม็ดเล็กๆสีเนื้ออ่อน ดูดดึงอย่างจาบจ้วงเอาแต่ใจ
เสียงปากที่กลืนหัวนมกับน้ำลายเฉอะแฉะทำให้หน้าร้อนวูบวาบ พอๆกับร่างกายที่ตอบสนองกลับไปอย่างไม่ทันรู้ตัว
รู้อีกทีแผ่นหลังก็ไม่ได้แนบสนิทกับเตียงนอนหลังใหญ่แล้ว คอยแต่ยกแอ่นขึ้นอย่างเสียวซ่านพร้อมเสียงครางที่กลั้นเอาไว้ไม่ได้หลุดออกมาเป็นระยะ และเพราะเสียงครางของตัวเองทำให้รู้สึกตัวอีกครั้ง ผมกัดปากตัวเองจนรับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือดเพื่อคุมสติตัวเอง
"อย่า....ปล่อยเรา...ฮ่ะ...สิงโต...ฮื้ออ"
"อา หอม" ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดถึงเรื่องอะไร แต่สัตว์ร้ายก็ผละจากยอดอกขึ้นมาเลียที่ริมฝีปากด้วยความรุนแรง
ปากบวมเจ่อเปื้อนเลือดถูกลิ้นที่สำรวจแทบจะทั่วร่างกายเลียซ้ำๆย้ำๆ ผมพยายามจะเม้มปากตัวเองให้สนิท แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมง่ายๆ ใช้ฟันหน้ากัดลงมาใต้ริมฝีปากบนกับล่าง
"อื้อออ" เจ็บ
"เปิดปากคริส เดี๋ยวนี้" ท้ายคำสั่งแม้เสียงจะนิ่งแต่แฝงด้วยอำนาจ ผมเปิดกลีบปากตัวเองอย่างจำใจ น้ำตาซึมไหลจากหางตา มือยังถูกพันธนาการเอาไว้ขยับไปไหนไม่ได้
สมองรับรู้ดีว่ายังไงก็ไม่มีทางรอด ความรู้สึกยิ่งแย่เข้าไปใหญ่
"เราขอร้อง....ฮึก....อย่าทำ...เราเลย" ผมสะอื้นไปมองคนด้านบนด้วยสายตาอ้อนวอน ดวงตาที่มีแต่ความต้องการฉายชัดไม่วูบไหวเลยแม้แต่นิด ความตั้งใจแน่วแน่นั้นดับความหวังเพียงน้อยนิดของผมจนมืดสนิทไร้หนทางออก
"ถ้าไม่ดื้อ ก็จะไม่เจ็บตัวมาก" พร้อมคำพูดที่ตอกย้ำว่าอีกฝ่ายจะไม่มีทางปล่อย
"แต่เรา เป็นผู้ชาย....อื้ออออ" สิงโตไม่ฟังเหตุผลของผม จูบลงมาทั้งที่ยังไม่จบประโยคด้วยซ้ำ
ลิ้นกวาดต้อนสำรวจเข้ามาในโพรงปาก ไล่ต้อนเพื่อให้ผมยอมส่งลิ้นตัวเองกลับไป ผมไม่ยอมง่ายๆ การไล่จับจึงเกิดขึ้นภายในปาก เมื่ออีกฝ่ายเก่งกว่าและผมไร้ประสบการณ์ ไม่นานผมก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้
ปลายลิ้นแหลมถูไถลูบไล้ไปทั่วทั้งแผ่นลิ้นด้านลนจนถึงโคนลิ้น สำรวจทุกซอกทุกตาราง เกี่ยวพันแทบจะผูกกันเป็นโบว์ได้อยู่นานเป็นสิบนาที
จนพอใจแล้วสิงโตถึงได้ยอมผละออกไป ปล่อยมือจากข้อมือผม แล้วก็...
แคว่กกกกก
ฉีกเสื้อยืดตัวโปรดออกเป็นชิ้นๆ เผยผิวขาวอาบสะท้อนแสงจันทร์ ปลุกสายตาหื่นกระหายจากคนที่ยืดตัวกลับไปนั่งคร่อมทับผมเอาไว้ ดวงตาสีแดงขยายจนกลบสีดำมิด เขี้ยวคมดุยาวขึ้นกว่าเดิม เสียงคำรามลั่นในลำคอราวกับพอใจกับภาพที่เห็นทำให้ผมต้องเบือนหน้าหลบไปทางอื่น มือยันหน้าท้องแกร่งไว้ไม่ให้เจ้าตัวโน้มลงมาอีกครั้ง
แต่คิดเหรอว่าแรงผมจะสู้เค้าได้
"เจ็บ สิงโต เราเจ็บ" ผมท้วงเมื่อมือแกร่งบีบลงมาบนสะโพก แรงจนกระดูกแทบร้าว พอนิ่วหน้าบอกไปแบบนั้นน้ำหนักมือก็เบาลง
"กินออกเยอะทำไมบอบบางจัง"
"นี่ เราไม่ได้อ้วนนะ" เวลาแบบนี้ก็แปลกนะที่ผมยังคิดจะเถียงเรื่องเดิมๆทั้งที่กลัวจนตัวสั่น
"นุ่มดี เต็มมือ" ไอ้คนประหลาดยกยิ้มมุมปากนิดๆ
"สิงโต"
"อย่าเสียงดัง"
จะไม่ให้เสียงดังได้ไง ทั้งล้อกันแบบนี้ ที่สำคัญมือนั่นลูบลงไปจนถึงหน้าท้องลากผ่านท้องน้อยลงไปเรื่อยๆแล้ว
"หยุดนะ ไม่งั้นเราจะโกรธ อึ๊ก" มันไม่ฟังเลยซักนิด รั้งขอบกางเกงยืดลงไปต่ำกว่าสะโพก กองเอาไว้ที่ต้นขา
มือเย็นหยาบกร้านและแข็งแกร่งกอบกุมส่วนที่ไหวต่อความรู้สึก ขยับรั้งรูดขึ้นลงช้าๆจนส่วนอ่อนไหวแข็งขืนขึ้นมาสู้กับฝ่ามือ
"ฮึกก...อ๊ะ..อาา" ลมหายใจผมกระตุกผิดจังหวะทันที
ร่างกายร้อนรุ่มเกือบจะไร้สติสัมปชัญญะ พยายามต่อสู้ระหว่างความถูกต้องกับความต้องการของร่างกาย
"ไม่...ฮื้มม....ไม่เอา...ฮ่ะ...อย่า" แม้พยายามปัดมือออกก็ไม่ได้ผล อีกฝ่ายเพียงตบมือผมให้พ้นทางเบาๆ บีบรัดแกนกลางให้แน่นขึ้น เร่งจังหวะจนสติตอนนี้
กระเจิดกระเจิง
"เฮือกกก...อ๊ะ...อ๊าาา....สิง...โต"
"นายน่ะ เป็นของฉัน เพียงคนเดียว" คำพูดที่แสดงความเป็นเจ้าของอย่างเอาแต่ใจ บ่งบอกให้รู้ว่าอีกฝ่ายชินกับการออกคำสั่งแค่ไหน
ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะก้มลงมา จูบแรงๆที่ท้องน้อยไล่จนถึงสะโพก ดูดเม้มจนเจ็บแปล๊บ ทิ้งรอยช้ำให้เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อเป็นจุดๆ
"ฮื้ออออ....สิงโต" ร่างกายเหมือนถูกดึงขึ้นไปจนสุดสวรรค์แล้วก็ทิ้งดิ่งกลับลงไปกระแทกดิน ทั้งที่ความจริงสะโพกเพียงยกขึ้นลงตามการชักนำของมือเย็นแทบไม่ติดเตียงเท่านั้นเอง
ผมครางสลับชื่อไม่หยุด ยิ่งอีกฝ่ายเร่งมือเหมือนจะรู้ว่าผมกำลังจะแตะปลายสวรรค์ ก็ยิ่งทำให้ผมร้องดังขึ้นไม่เก็บกักอะไรอีกแล้ว ผมเป็นผู้ชายเหมือนกัน ถูกทำแบบนี้มันห้ามไม่ได้หรอก ตอนปลายนิ้วขยี้ลงมาที่ส่วนหัว เสียงหวีดร้องของผมก็ดังพร้อมกับน้ำอุ่นร้อนปลดปล่อยออกมาทันที
"อาาาา" ผมครางยาวเมื่อรู้สึกร่างกายหนักๆเมื่อกี้เบาหวิว หอบจนแผ่นอกกระเพื่อมขึ้นลง ดวงตาปรือมีหยดน้ำใสที่ปลายหางตาน้อยๆ หน้าร้อนวูบวาบเมื่อคิดขึ้นได้ว่ากำลังทำอะไรอยู่
"ปละ ปล่อยได้แล้ว /////"
ไม่น่าเชื่อว่าอีกฝ่ายจะยอมเอามือออกจริงๆ
แต่โล่งใจได้ไม่ถึงวินาทีก็รู้ว่าคิดผิด เจ้าตัวปล่อยมือจากส่วนไวต่อความรู้สึกก็จริง แต่กลับเอามือเย็นๆไปลูบไล้ที่โคนขาจากด้านนอกสู่ด้านใน วนปลายนิ้วตรงผิวอ่อนๆเป็นวงกลม
ผมเพิ่งสังเกตตอนนี้เองว่าตัวเองนอนหงายเสื้อถลกขึ้นไปจนถึงอก ไร้กางเกง ขาสองข้างแยกออกจากกันมีคนที่เก็บมาได้นั่งแทรกอยู่ตรงกลางกำลังยกขาข้างนึงขึ้นพาดกับบ่ากว้าง ด้วยความที่มันตัวสูง สะโพกกับเอวผมเลยลอยขึ้นไม่ติดเตียง แต่ก้นไปติดกับหน้าขามันแทน
"ไม่" ท่านี้มันน่าหวาดเสียวจริงๆ
เสียวว่าจะเสียตัว
"ถึงตาฉันบ้าง"
"ไม่เอา"
"จะเอา" ไอ้บ้าเน้นคำว่าเอาอย่างกวนประสาท
ไม่ทันให้ทักท้วงมันก็แยกเคี้ยวคมคำราม หันหน้าไปกัดต้นขาอ่อนด้านในที่ถูกยกขึ้นไปจนใกล้หน้ามันพอดี เลือดสีสดไหลออกมาทันที
ผมตกใจจนช็อคที่นอกจากจะกัดแล้วสิงโตยังฝังเขี้ยวลงไปในผิว ดูดแรงมากแล้วกลืนบางอย่างอึกใหญ่ๆหลายอึก ก่อนจะเปลี่ยนความตกใจผมเป็นอย่างอื่นที่ทำให้ตัวรู้สึกหนักอีกครั้ง
"อื้อออออ" ผมเสียววูบวาบทั้งที่อีกฝ่ายทำเพียงดูดขาผมอย่างกับสูบเลือดสูบเนื้อ แขนข้างนึงพันรัดตรงหัวเข่ายึดไม่ได้ขาที่พาดบ่าหนีไปไหนได้ อีกข้างส่งปลายนิ้วเข้ามาในร่างกายแล้วเริ่มต้นขยับ
"อ๊ะ...อ๊า....อื้มมมมมมม" สะโพกเริ่มควงบิดเป็นเกรียว ละความสนใจจากใบหน้าหล่อเหลา เชิดหน้าขึ้นแล้วครางลั่น
ยิ่งนิ้วมือขยับรัวเร็ว เพิ่มจำนวนเท่าไหร่ เสียงร้องผมก็ดังมากขึ้นเท่านั้น
"ฮื้ออออ....สิง.....ฮ้าห์"
เจ้าของชื่อถอนคมเขี้ยวออกเมื่อดูดดื่มจนพอใจ สายตาจ้องลึกเข้ามาสบตากับผม กว่าจะรู้ว่าถูกสายตาคู่นั้นดึงดูดเอาไว้
ความใหญ่โตที่เข้ามาแทนนิ้วก็ถูกดันมาในร่างกายจนสุด
คนตาสีแปลกไม่รอช้ารีบขยับสะโพกเพิ่มอุณหภูมิความร้อนในร่างกายผมให้มากขึ้น เหงื่อไหลซึม มือจิกฝังกับผ้าปูที่นอน ส่งเสียงร้องครวญครางอย่างคนไร้สำนึกผิดชอบชั่วดี
"อ๊าาาา....อ๊ะ....อ๊ะ....อ๊...อ๊ะ" ผมร้องตอบสนองทุกครั้งที่ส่วนปลายกระแทกกระทั้นเข้ามาจนชนกับปุ่มบางอย่างที่สร้างความเสียวซ่าน ร่างกายแทบระเบิดแหลกเป็นผุยผงกำลังโยกไหวไปตามแรงขยับเคลื่อนของสะโพกหนา
ในขณะที่หัวสมองว่างเปล่า มือก็ไขว่คว้าขึ้นด้านบน สิงโตจับสองมือดึงรั้งขึ้นไป จัดการเปลี่ยนท่าให้ผมขึ้นไปนั่งทับอยู่บนต้นขาของคนแข็งแรงทั้งที่ร่างกายไม่ได้แยกออกจากกัน
ผมกอดรอบคอแกร่งเอาไว้
"อ๊ะ...อ๊ะ...แฮ่ก....แฮ่ก...เร็ว...ไป...ฮ๊ะ...ฮ๊าห์...โต...อื้อ....ช้า...หน่อย"
ถึงจะอยู่ด้านบนแต่ผมก็ไม่ได้เป็นฝ่ายคุมเกมส์ คนแรงเยอะจับยึดสะโพกเอาไว้แน่นให้ตัวลอยอยู่เหนือตัวเองนิดหน่อย ดันสะโพกเด้งสวนขึ้นมารัวเร็ว เสียงร้องที่ถูกกระแทกขาดเป็นห้วงๆ หัวสั่นหัวคลอนไปหมด
"ฮึ่มมมม...คริส" เสียงคำรามอย่างพอใจหลังปลดปล่อยน้ำอุ่นๆเข้ามาในร่างกาย เป็นครั้งแรกจากริมฝีปากที่ไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมาเลยดังปิดเกมส์เร่าร้อนนี้ให้จบลงพร้อมกับสติของผมที่ดับวูบไป
กลับไปที่เนื้อหาเด็กดี https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1676292&chapter=6
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น