รักโคตรป่วน คิงหิน

"อ้ากกกกกกกกกกกกก"

เจ็บ เจ็บอย่างที่ไม่เคยเจ็บเท่านี้มาก่อน ไม่ว่าจะถูกกระสุนหรือโดนซ้อม ผมไม่เคยรู้สึกเหมือนร่างกายตัวเองจะแตกสลายให้ได้เท่าครั้งนี้

ไอ้คิงแค่ปลดกระดุมกับซิบกางเกงมันลงไปถึงแค่สะโพก ดึงความเป็นชายตัวเองออกมา รูดรั้งไม่กี่ครั้งเพื่อเตรียมความพร้อมให้ตัวเอง แต่กลับไม่เตรียมห่าเหวอะไรให้ผมทั้งนั้น

มันจับผมนอนพลิกคว่ำ มือสอดไปใต้ท้องดึงขึ้นให้ส่วนของสะโพกลอยเด่น สอดใส่สิ่งร้อนผ่าวเข้ามาในร่างกายที่ปิดสนิทแบบยัดเยียด

ร่างกายไม่พร้อมฉีกขาด เลือดอุ่นๆไหลเป็นทางยาวลงมาเปรอะเปื้อนสองขา พร้อมกับเสียงกรีดร้องลั่นของผม

"กูเจ็บ ปล่อย โอ้ยยยย มันเจ็บ ไอ้เหี้ย" ผมดิ้นไม่ได้ มือถูกมัดด้วยเข็มขัดเส้นหนาชูขึ้นไปเหนือหัว หน้าจมกับโซฟา ช่วงเอวถูกสองมือร้อนบีบล็อคสะโพกไว้แน่นเมื่อไอ้คิงเวรดันตัวเองเข้ามาจนสุด

น้ำตาที่ไม่เคยไหลมานานนับสิบปี หล่นลงมาเป็นสายไร้เสียงสะอื้น มีเพียงเสียงเจ็บปวดทรมานของผม กับเสียงครางสุขสมของไอ้โรคจิตนั่น

"อ่าห์.....มึงแน่นจังวะหิน....ดีชิบหาย ตอดยิบเลย" แม่งสาวเอวทันทีไม่ฟังเสียงอะไรทั้งนั้น แรงกระแทกอย่างไม่ยั้งทำให้ผมทั้งจุกทั้งเจ็บ

ร้าวไปตามแนวกระดูกสันหลังจนเข่าทรุด ถ้าไม่ใช่ว่าคิงยังคงรั้งเอาไว้ให้ส่วนนั้นลอยอยู่ด้วยมือของมันเอง

"เจ็บ ไอ้เหี้ยคิง ปล่อย โอ้ยย" ผมไม่ได้รู้สึกดีตามมัน มีแต่ความฝืดที่ช่องทางและผนังด้านใน

ความรู้สึกเดียวคืออยากจะตายก็ตายไม่ได้

ทรมานชิบหาย

"อืมมม....หิน....ด้านในมึงนุ่มว่ะ อ้าขากว้างๆหน่อย แม่งรัดกู กูจะแตกเอาง่ายๆ" ไอ้เวรนี่พูดเสียงแหบพร่า สะโพกซอยถี่ยิบไม่สนเลือดสีแดงสดที่ไหลออกมาไม่หยุด ก้มหน้าลงมาดูดเม้มไปทั่วแผ่นหลัง

"อึก..เจ็บ"

คิงไม่สนใจห่าเหวอะไรทั้งนั้น มันเอาผมอย่างเดียวพร้อมกับเสียงครางต่ำๆในคอสลับกับบ่นว่าผมรัดมันแน่นเกินไป ทั้งที่ผมไม่ได้เต็มใจอะไรเลยซักนิด ร่างกายไม่ได้รู้สึกต้องการด้วยซ้ำ

จนในที่สุด นรกก็เหมือนจะจบลงเมื่อมันเร่งความเร็วมากขึ้นก่อนจะกระตุกตัวแล้วฉีดน้ำอุ่นๆเข้ามาในตัวผม ขยับสะโพกเคลื่อนเข้าออกช้าๆรีดน้ำของมันออกจนหมด

"ออก...ออกไป...กูเจ็บ" ผมกัดฟันบอกมันที่ยังไม่ยอมถอดตัวออกไปซักที

"หึ คิดว่าแค่นี้แล้วจะจบเหรอ"

!!!!

คำพูดที่ออกจากปาก ทำให้ผมตะลึงซะจนอยากจะตายขึ้นมาจริงๆ

"กูว่าฟรานพูดถูก......มึงเก่งชิบหายเลยหิน"

".............."

"เพราะงั้น กูคงเอามึงแค่รอบเดียวไม่ได้ ไปต่อที่เตียงเหอะว่ะ ตรงนี้แคบกูเปลี่ยนท่าไม่ถนัดเลย" คิงส่งยิ้มกวนตีนแบบคนได้รับชัยชนะ

ผมเจ็บใจจนอยากจะฆ่ามันทางสายตา ศักดิ์ศรีและตัวตนถูกทำลายลงด้วยมือของมัน ไอ้คนโรคจิตที่มีทั้งเงินและอำนาจ จะหาใครมานอนด้วยซักกี่สิบคนก็ไม่ยาก กลับมาขืนใจคนที่ไม่ยอมมัน

ไอ้เวรที่ดึงตัวเองออกจนน้ำสีขาวข่นผสมกับสีเลือดไหลตามออกมาตามซอกขา แต่กลับยิ้มทำหน้าพอใจกว่าเดิม

ไอ้คนเลวที่ลากผมไปที่เตียงแล้วจับเปลี่ยนท่าในพื้นที่กว้างอย่างที่แม่งต้องการ ตลอดทั้งคืน

กลับไปที่เนื้อหาเด็กดี  https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1594103&chapter=105