คัทฟงพอร์ช 144

"นะ นี่ อื้อออ" เสียงครางหวานๆดังขึ้น มือเปลี่ยนเป็นบีบขยุ้มลงมา ตอนที่ผมไล้นิ้วมือตัวเองไปตรงกลางระหว่างร่องก้น ลูบวนอยู่ตรงช่องทางเข้า

"ลูกแมวน้อย ดีมั้ย" ผมสะกิดเบาๆ ร่างกายเริ่มรู้สึกร้อน ตอนที่สัมผัสกับผิวเนียนๆของพอร์ช

"มะ ไม่ ปล่อย อือ ปล่อยมือเลยนะ อ๊ะ ผมไม่นอนกับคุณ" พอร์ชพยายามดึงสติตัวเองกลับมา บอกห้ามเสียงสั่น มือก็ดันตัวผมให้ออกห่าง

แต่พยายามไปเถอะ ไม่ได้ผลหรอก กี่ครั้งแล้วที่พอร์ชเคยพยายามที่จะดิ้นหลุดออกจากอ้อมแขนผมน่ะ ความสำเร็จเท่ากับศูนย์

"ไม่เป็นไรน่า ถ้าพอร์ชรู้สึกผิด ก็ปลอบผมสิ นะครับ" ผมเริ่มกดนิ้วลงไปช้าๆ ลูกแมวน้อยของผมเข่าทรุดลงไปอีก

"อ๊า ไม่เอา ปล่อยผม อ๊ะ อือออ ปล่อยผมเถอะฟง อื้อออ ผมไม่อยากให้ อ่ะ อา ไม่อยากให้ความหวังคุณ" แมวน้อยตัวนี้ นิสัยดีจัง คิดถึงความรู้สึกของผมด้วยสินะ ที่จริงถ้าไม่บอกว่ายอมนอนกับผมเพราะอะไรก็ยังได้ แต่ก็ยังยอมบอกแล้วก็ขอโทษผมตรงๆ ผมชอบนิสัยของพอร์ชจัง

ทั้งกล้า ไม่เกรงกลัวผม กล้าสั่งสอน แล้วยังเป็นคนกล้ายอมรับในสิ่งที่ตัวเองทำ

"ผมจะไม่คิดว่าพอร์ชให้ความหวังผม ดีมั้ย? แค่นอนด้วยกัน แค่กอดผมบ้าง ผมต้องการพอร์ช ปลอบผมหน่อยนะ" ผมซุกหน้าลงไปข้างหู งับเบาๆตรงติ่งหูแล้วดูดกลืนเข้าปาก เจอตรงนี้เมื่อไหร่ พอร์ชยอมทุกที ผมรู้นี่เป็นจุดอ่อนไหวของลูกแมว

"อ๊า อืออ อ๊ะ ฟง" ลูกแมวเสียงเปลี่ยนเข่าอ่อนทิ้งตัวลงให้ผมกอดประคองเอาไว้ โดนผมดูดเม้มอยู่ตรงหู แถมนิ้วมือผมก็เริ่มขยับเข้าออก

"นะครับ ปลอบผม" ผมผละริมฝีปากออกจากติ่งหู ส่งเสียงอ้อน แล้วงับกลับเข้าไปใหม่อีกครั้ง ดูดเม้มจนแทบจะกลืนลงคอ

"อือออออ ปะ อา ไปที่เตียง อ๊ะ ไปที่เตียงดีๆสิ" ผมยิ้มกว้างกับคำพูดของพอร์ช ใจเต้นแรงจนแทบระเบิดออกมาจากอก พอร์ชหน้าแดงลามลงไปจนถึงคอ พูดกับผมเสียงอ่อน มือจิกไหล่ผมเอาไว้แน่น

"ครับผม^^"   

ผมปิดน้ำ อุ้มพอร์ชขึ้นเอว พาเดินไปที่เตียงใหญ่ วางเจ้าของเตียงลงไปเบาๆแล้วตามขึ้นไปคร่อม หลังจากผมปล่อย ลูกแมวของผมก็เริ่มมีสีหน้าลังเล พูดเสียงปนหอบ ผมมองไล่ไปทั้งร่างเปลือยที่นอนหงายบนเตียงตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า หน้าหอบขึ้นสีแดงตรงแก้มลามไล่ลงมาถึงคอ ช่วงไหล่สีขาวเนียนละเอียด หน้าอกและตุ่มไตแข็งตรงกลางเป็นสีชมพูบวมเป่งบอกอารมณ์เจ้าของร่าง เอวคอด แกนกลางที่เริ่มขยายขึ้นมา เรียวขาที่ยังเกี่ยวอยู่ที่เอวเพราะผมยังไม่ยอมปล่อยมือออก

"ผมว่า..เรา..อย่า อืออ" ก่อนที่พอร์ชจะเปลี่ยนใจ ผมก็โน้มลงไปจูบที่ปากแดงๆนั่น บดขยี้ลงไปดูดกลืนปากของพอร์ชเข้าปากตัวเอง ดูดเม้มย้ำซ้ำๆแล้วปล่อยออกแล้วก็ดูดกลับเข้าปากมาอีกครั้งอย่างรุนแรง มือผมไล้อยู่บนต้นขาที่ผมจับบังคับให้เกี่ยวเอวผมเอาไว้

"อือ..อึ๊ก..ฮืออ" เสียงหวานๆในคอครางกระเส่า ผมเลื่อนมือมาตรงแกนกลาง ลูบไล้ไปทั่วความยาว บีบมือรูดขึ้นลงให้ พักนึงก็ปล่อยมือเลื่อนลงไปที่ร่องก้นนุ่มๆ

"อ๊ะ อา อืออ" ผมผละออกจากริมฝีปากนุ่ม อยากได้ยินเสียงร้องที่เปร่งออกมาจากคอ เลื่อนหน้าลงไปที่ตุ่มไตสองข้างแทน พอร์ชครางเสียงดังขึ้น แอ่นอกขาวรับลิ้นร้อนของผม มือเลื่อนลงมาจิกกลุ่มผมของผมเอาไว้แน่นเพื่อหาที่ระบาย ปากห่อขึ้นสูดเอาอากาศเข้าไปสลับกับร้องซี้ดแล้วขยับสะโพกถูส่วนล่างกับลำตัวผมอย่างลืมตัว

"อา ที่รัก" ปากผมดูดกลืนจุกตรงยอดอกสีชมพูเข้าไป ดูดกลืนอย่างบ้าคลั่งไม่ยอมหยุด มืออีกข้างก็สอดเข้าไปใต้เอว เพื่อดึงตัวเราให้แนบชิดมากขึ้น

พอร์ชรีบทำตามทุกอย่าง ยกเอวขึ้นเปิดทางให้ผมได้สะดวก ส่วนล่างก็ยังถูไปมาจนผมต้องชันเข่า ใช้ต้นขาตัวเองแทรกเข้าไป แมวน้อยร้องฮือพอใจ ใช้แกนกลางถูกับต้นขาผม ขยับเอวไม่ยอมหยุด

"อ๊ะ...อา....อ๊ะ...อ่ะ....อืออ"

"อา พอร์ช ยั่วผมเหรอ" ผมปวดรัดไปทั้งช่วงล่างของตัวเอง พอร์ชที่อารมณ์แรงจนหยุดไม่ได้น่ะน่าหลงไหลที่สุด ทุกอย่างที่ทำถึงจะดูเงอะงะใสซื่อแต่ก็มีความร้อนแรงปนอยู่

"ฟง อืออ ฟง" ผมใจเต้นอย่างบ้าคลั่ง เป็นครั้งแรกที่พอร์ชครางเรียกชื่อผมตอนที่เรามีอะไรกัน เป็นครั้งแรกที่ริมฝีปากเล็กเลื่อนขึ้นมากัดลงบนหน้าอกผม

"มาสิ กัดผมอีก" ผมดึงลูกแมวขึ้นมานั่งทับบนตัก ออกแรงนิดเดียวเกี่ยวเอวเล็กนั่นปลิวเข้ามาแนบหน้าท้องเราติดกันจนอากาศก็ผ่านไปไม่ได้

"อืออ" พอร์ชครางรับ ใช้ฟันงับเข้ามาที่หัวไหล่ สะโพกด้านล่างก็ยังขยับถูขึ้นลงเบียดผมจนผมทนแทบไม่ไหว

"ผมสอนท่าใหม่ให้นะที่รัก" ผมจับก้นนุ่มสองข้างดึงขึ้นมา สอดนิ้วเข้าไปทีเดียวมิดจนลูกแมวครางลั่นทั้งเจ็บทั้งเสียว ใช้ฟันงับกลับไปที่บ่าผมเหมือนเดิม กัดไล่ไปเรื่อยๆสะเปะสะปะ

ผมขยับนิ้วมือเข้าออกแรงๆ อีกฝ่ายครางฮืออย่างพอใจขยับสะโพกสวนลงมา ผมเลยเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปเรื่อยๆ ยิ่งเยอะพอร์ชก็ยิ่งคลั่ง

"อ๊า อ่ะ อืออ แรงอีก"

"อาาาา พอร์ช" ผมปวดหนึบทนไม่ไหว ดึงนิ้วออก พอร์ชผวาใช้สองมือโอบรัดคอผมแน่น

"อย่า ฟง อือ ฟง ช่วยพอร์ช ที" เสียงลูกแมวครางยั่วอยู่ข้างหู เสียงเรียกที่เรียกชื่อผม แล้วเรียกชื่อแทนตัวเอง ทำให้ผมกัดฟันครางลั่นในลำคอปล่อยน้ำขุ่นๆออกมาทั้งๆที่ยังไม่ได้สอดใส่เข้าไปในตัวพอร์ชเลย

"อา พอร์ช ผมรักพอร์ช" ผมจับแกนกลางตัวเอง จ่อไปที่ช่องทางเข้า ถูไปมาเบาๆแล้วจับสะโพกของลูกแมวดันกลับลงไปนั่งที่ตักเหมือนเดิม

"อ๊า อึ๊ก อืออ อ๊ะ" พอร์ชร้องลั่น ทั้งเสียวทั้งจุก ไม่ต่างกับผมที่โดนอีกฝ่ายตอดรัดแน่นจนขยับแทบไม่ได้

ปากผมขยับเข้าไปจูบพอร์ชอย่างร้อนแรงเพื่อระบายอารมณ์ลงบ้าง ทั้งกัดทั้งดูดกลืน แต่ทำได้แค่แป๊บเดียว พอร์ชก็ผลักออกแล้วพยายามจะขยับสะโพกตัวเอง

"ใจเย็นนะครับ" ผมจับสะโพกขาวเอาไว้แน่น เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรีบร้อนจนอาจจะเจ็บได้ พอร์ชยังไม่ชิน และเราไม่ได้มีอะไรกันมาสองอาทิตย์แล้ว

"มะ ไม่ไหวแล้ว อือออ ปล่อยสิ ฟง ปล่อยมือ"

"อีกนิดนะ อา ผม อือ เดี๋ยว พอร์ช เจ็บ" ผมจับสะโพกอีกฝ่ายแน่นขึ้น เพราะพอร์ชทั้งข่วนทั้งหยิกมือผม

"ช่างมัน ฟง ไม่อยากได้พอร์ชแล้วเหรอ ปล่อยมือนะครับ" ผมเชื่อแล้วว่าอารมณ์พอร์ชใครก็ห้ามไม่ได้จริงๆ แม้แต่เจ้าตัวเอง พอร์ชที่เสียวจนทนไม่ไหว งับหูผมแรงๆแบบที่ผมเคยทำให้ แล้วกระซิบอ้อนด้วยเสียงที่ทั้งสั่นทั้งยั่ว มือก็ลูบไล้ไปตามแผงอกผม

"แต่ พอร์ช อ๊ะ พอร์ชจะเจ็บนะ อือ ถ้าขยับตอนนี้ รออีกนิด" ผมกัดฟันข่มความต้องการตัวเองเต็มที่ ใจก็อยากกระแทกแรงๆให้จบไป แต่ก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะเจ็บจนขยับตัวไม่ไหวหลังจากนี้

"ปล่อยมือนะคุณ ถ้าไม่เอามือออก ก็กลับไปเลย ผมไปหาคนอื่นก็ได้" พอร์ชพูดด้วยแรงอารมณ์ที่อยากจะขยับตัวเต็มที่ เจ้าตัวโกรธจัดจะปัดมือผมออกแล้วลุกออกไป

"อย่าพูดแบบนี้นะ จะเอาแบบนั้นใช่มั้ย ได้สิ ผมจะทำให้พอร์ชไม่ร้องหาคนอื่นอีกเลย" ผมปล่อยมือจากการกดสะโพกเอาไว้ เป็นจับแน่นแล้วดึงขึ้นเกือบจะหลุดออกจากกัน พอร์ชตกใจผวาคว้าคอผมเอาไว้ เกือบจะด่าออกมาอีกหน แต่ผมจับสะโพกนั่นกระแทกกลับลงมาสุดแรงซะก่อน

"อ๊า อืออ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อือออ ฟง อา" พอได้สมใจ ความโกรธของพอร์ชก็หายไป เปลี่ยนเป็นข่วนหลังผมจนแสบร้อน ปากก็ครางเสียงกระเส่า เรียกชื่อผมไม่หยุด ขยับสะโพกตามแรงๆอย่างถูกใจ

"อา ลูก แมว น้อย อืออ พอร์ช อา ที่รัก"

"อ๊ะ อา อือ แรง อึ๊ก แรงอีก อ๊ะ อ๊า" พอร์ชทั้งกระแทกตัวลงมาเต็มแรง ดึงขึ้นเกือบสุดแล้วกระแทกใส่ไม่ยั้งแบบที่ผมทำเมื่อกี้ แต่เจ้าตัวกลับยังไม่พอใจ เรียกร้องให้ผมช่วยไม่หยุด

"อึ๊ก อืออ อา อ๊ะ อา อือออ" ผมสวนสะโพกกลับขึ้นไปเต็มแรง หน้าก็ซุกลงไปที่อกที่ขยับขึ้นลงไม่ยอมหยุดจนถูหน้าผมไปด้วย

"อ๊ะ ฟง อือ อ๊ะ แรงอีก อือ"

"อืออ สุดยอดเลย ที่รัก อา พอร์ชครับ พอร์ช"

"อ๊าาาาา" ผ่านไปเกือบสามชั่วโมงพอร์ชก็หวีดลั่น ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นลงมาเต็มหน้าท้องผม ซบหน้าลงบนบ่า ทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดลงมา

"ยัง อือ ผมยังไม่พอ" ผมยังขยับสะโพกตัวเองช้าๆ ดึงเอวพอร์ชเอาไว้

"อ๊ะ อือ ไม่ ไม่เอา อ่ะ แล้ว"

"ไม่ อา ผมจะทำโทษ ที่พอร์ช กล้า ร้อง จะไปหาคนอื่น" ผมจับลูกแมวน้อยนอนหงาย แล้วกระแทกใส่เข้าไปเต็มแรง ขยับสะโพกถี่ๆ จนพอร์ชเริ่มร้องครางอีกครั้ง และอีกครั้ง จับขาเรียว หมุนจนแทบจะเป็นวงกลม เปลี่ยนท่าไปเรื่อย ปล่อยให้หยุดพักแค่บางครั้ง แล้วก็จับตัวเองดันเข้าไปซอยสะโพกกระแทกสะโพกขาวๆที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีแดง ไม่ใช่แดงแค่สะโพก แต่แดงไปทั้งตัวจนถึงข้อเท้าเลยล่ะ ผ้าห่ม หมอน ผ้าปูเตียงกระจายตกไปคนละทาง

"อืออ อา อ๊ะ" ร่างบางกำลังนอนคว่ำหันหลังให้ผม ยกสะโพกรับแรงกระแทกแล้วร้องครางไม่หยุด

"อา อ่ะ อ๊ะ พอร์ช"

"อา อือ มะ อ่ะ อ๊า"

"รอบ สุด ท้าย นะครับ อีกนิดนะ" ผมไม่เคยมีอะไรกับใครยาวนานขนาดนี้มาก่อน ตอนที่ผมขยับหน้าไปกระซิบที่ข้างหู สายตาเหลือบไปเห็นนาฬิกาบนหัวเตียงชี้เข็มสั้นไปที่เลขแปดแล้ว

ผมปล่อยของเหลวสีขุ่นครั้งสุดท้ายเข้าไปในตัวลูกแมวขี้ยั่ว ทั้งยั่วอารมณ์ ทั้ง

ยั่วโมโห ดึงตัวเองออก พอร์ชตาปรือแทบจะหลับไปแล้ว เลยจับพลิกให้กลับมานอนหงาย ดึงตัวเข้ามาหาผม แล้วนอนกอดพอร์ชเอาไว้ ผมว่าวันนี้เราคงไปทำงานไม่ได้ทั้งคู่แล้วล่ะ^^