"อ๊ะ..พี่..อืม..พี่ไฟ"
คนพูดน้อยครางเสียงหวานผะแผ่วอยู่ริมหู
"คนเก่งของพี่..จงใจยั่วกัน..รึเปล่า..อยากเห็นพี่คลั่ง..ใช่มั้ย"
ผมกระซิบเสียงแหบพร่า ปรักปรำน้องเสร็จก็ซุกหน้าลงไปที่คอขาวต่อ
"บะ..บ้า..ผม..อืออ..อ่ะ"
"อืมม"
"ฮ๊ะ..อื้ออ" ผมใช้นิ้วมือสะกิดตุ่มไตสองข้างด้านหน้า
น้องกาลเชิดหน้าขึ้นมองฟ้า ครางเสียงสั่น
เสื้อยืดแขนขาวตัวเล็กถูกดึงออกจากหัว
โยนทิ้งลงกับพื้นเรือ ด้านหลังเราคือฟูกหนานุ่มที่ถูกปูไว้
แต่กลับไม่ได้รับการเหลียวแล สองร่างบดเบียดเข้าหากันอยู่ตรงผนังเรือ ผมกวาดตามองผิวขาวๆไปทั่วทั้งตัว
หลังจากที่กางเกงเลถูกดึงเชือกและปล่อยให้ตกลงไปกอบกับพื้นตามเสื้อไป
"ฮ้า...อื้อออ..อ่ะ"
น้องร้องไม่เป็นภาษาตอนที่ปากร้อนของผมครอบลงไปที่ยอดอกแข็ง
ผมใช้ลิ้นเลียไปทั่วรอบฐานและกดส่วนปลายลงไปบนยอดอกสีสวย
จากนั้นก็ดูดกลืนเข้าปาก สลับกับกัดลงไปเบาๆ
"อ๊าาา...พี่ไฟ..อย่ากัด..ฮื้ออ.งเจ็บ"
"เสียงน้องกาล..ไม่เหมือน...เจ็บเลยนะ"
ผมละริมฝีปากแค่แป๊บเดียวเพื่อยั่วน้อง และกลับลงไปดูดชิมยอดอกสีหวานอร่อยต่อ
มือใหญ่เลื่อนลงไปบีบนวดตรงบั้นเอวพลางปลดบ็อกเซอร์ชิ้นสุดท้ายของน้องออกจากตัว
""อ่า..ฮึก..พี่ไฟ..อ๊ะ"
ร่างเล็กบิดเร่าๆ เมื่อแกนกลางถูกปลุกเร้าขึ้นมาด้วยฝ่ามือร้อนของผม
นิ้วมือบดขยี้ตรงส่วนปลาย เรียกเสียงครางหวานดังลั่นสะท้อนไปทั่วทะเลกว้าง
สายลมอ่อนๆกับกลิ่นเกลือเค็มๆพัดมาปะทะจนร่างเล็กสั่นสะท้านแทบยืนไม่ไหว
"ถอด..ถอดเสื้อให้พี่สิ..ที่รัก"
น้องกาลไม่รอช้า
รีบดึงทุกอย่างจากตัวผมออกอย่างรวดเร็วแล้วประกบปากมอบจูบไร้เดียงสาแบบคนไม่เคยจูบแต่รุนแรงกลับมาให้
"อ๊ะ..อ่าห์"
"อืมมม"
"ฮื้ออออออ"
เสียงครางยาวเมื่อนิ้วมือสอดลึกเข้าไปที่ช่องทางเข้า ปลายเล็บจิกลงมาบนแผ่นหลังอย่างแรง
"อย่าเกร็งครับ..ผ่อนคลายหน่อย"
"ฮึก..เจ็บ..พี่ไฟ..ไม่เอา..กาล..เจ็บ"
หัวใจผมเต้นรัว น้องแทนตัวเองด้วยชื่อ น่ารักขนาดนี้ผมไม่ปล่อยไว้แน่
"ทนนิดนะครับคนเก่งของพี่...อย่าเกร็ง..ถ้าเจ็บ..จะข่วนก็ได้นะ"
ผมนั่งคุกเข่าลงกับพื้นเรือ ยกขาเรียวสวยข้างนึงขึ้นพาดบ่า
สองมือจับลงไปที่ก้นนุ่มแยกออกจากกัน เผยช่องทางสีสวย
แผล่บ
"อ๊ะ.อย่า..ทำอะไร..พี่ไฟ"
น้องร้องตกใจพยายามจะดันหัวผมออก
"ทำให้ไม่เจ็บไงครับ ไม่มีเจล
น้องจะได้ไม่เจ็บมาก"
"อื้ออ..ไม่เอา..อ๊ะ...อย่า"
แผล่บๆๆ
"อึ๊ก..อ๊ะ..พี่....ไฟ"
มือเล็กขยุ้มลงมาที่เส้นผม สะโพกสวยขยับขึ้นลงตามแรงอารมณ์ที่เปลี่ยนไป
สวบ
"อื้ออออออ"
ผมสอดนิ้วเข้าไปอีกครั้งเมื่อช่องทางเริ่มเปียกชื้น ขยับยืนขึ้นยกขาข้างเดิมย้ายมาเกี่ยวเอวไว้
"อ่า...แน่นจัง..อย่าเกร็งนะ..พี่จะเพิ่มนิ้วแล้ว"
"ฮืออออ"
จุ๊บ
สีหน้าทรมานแทบขาดใจของคนตัวเล็กทำให้ผมอดใจแทบไม่ไหว
กดปากลงไปจูบปากเล็กนั่นอีกรอบ เพื่อเพิ่มแรงอารมณ์
จูบเร่าร้อนพร้อมกับนิ้วที่เริ่มขยับเข้าออกรุนแรงขึ้น
เสียงครางหลุดเล็ดออกมาจากลำคอขาว กักขังค้างเอาไว้และส่งต่อมายังริมฝีปากผม
มืออีกข้างลูบไล้ไปทั่วร่างเปลือยเปล่าที่ขาวจัดสะท้อนกับแสงจันทร์
น่ามองน่าหลงไหลไปทุกสัดส่วน ผมอุ้มน้องกาลเข้าเอว พาไปนอนเอนราบบนฟูกหนานุ่ม
ทันทีที่หลังสัมผัสฟูก ผมก็จับสองขาเรียวแยกออกจากกันพาดไว้ที่บ่าสองข้าง
แทรกลำตัวเข้าไปในร่างเล็กทันที
"ฮื้อออออ..เจ็บ..ฮรึก..เจ็บ
พี่ไฟ...กาลเจ็บ"
"อ่าห์..อย่าเกร็งครับ...อย่ารัดพี่ด้วย"
"ไม่เอา..อื้ออ"
ผมจูบน้องแรงๆอีกครั้ง ป้อนความเร่าร้อนปรนเปรอให้อีกฝ่ายลืมส่วนด้านล่าง และค่อยๆดันตัวเองเข้าไปจนสุด
แช่ค้างไว้แบบนั้นเพื่อให้เค้าปรับตัว
"อืมมม..อา...น้องกาล...ดีขึ้นมั้ย..ตอดแรงจัง..พี่จะเสร็จ..อยู่แล้ว"
ผมแทบขาดใจ ด้านในนุ่มร้อนกลืนกินผมแทบจะเสร็จตั้งแต่ยังไม่ขยับ
"อืออ" ผมเริ่มขยับช้าๆ
เรียกเสียงครางแผ่วเบาจากร่างเล็ก เรียวขารัดเอวด้านหลังผมไว้แน่น
หลังจากน้องเริ่มชิน ผมก็ขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆ
น้องกาลครางร้องไม่เป็นภาษาทั้งจิกทั้งข่วนไปทั่วแผ่นหลังผม
ขยับสะโพกรับไม่ยอมหยุด
"เก่งครับ..คนเก่ง.ของ..พี่..อา..ดี"
"อ๊ะ..อือ..พี่ไฟ...แรงอีก..อ่ะ
..ไม่ไหวแล้ว" น้องร้องครางลั่น ร่างเล็กโยกคลอนตามแรงกระแทก
แผ่นอกขาวกระเพื่อมขึ้นลงน่าฟัด แต่จังหวะนี้คงหยุดทำอะไรอย่างอื่นไม่ได้
"อึ๊ก..อา..อืมมม"
"อ๊ะ..อ่ะ..อ๊ะ..แฮ่ก..อื้อ..แฮ่ก"
ทุกครั้งที่จังหวะผมดันตัวเข้าไปจนส่วนปลายกระแทกกับผนังด้านในสุด
ปุ่มเนื้อจุดนึงที่สร้างความกระสันจนคนพูดน้อยลืมตัวครางลันไม่ยอมหยุด
"น้องกาล..อา..น้องกาล"
"อ๊ะ...พี่ไฟ..เร็วๆ..กาล..จะ..แล้ว"
"ครับ..พี่...ก็เหมือน..กัน"
"อ้าห์"
เราสองคนร้องพร้อมกันและน้ำใสขุ่นก็พุ่งออกมาไหลเปรอะเปื้อนหน้าท้องและซอกขา
เสียงหอบหายใจหนักๆของเราประสาทกัน
ผมมองคนใต้ร่างที่หอบจนหน้าแดงก่ำ กวาดตามองไปทั้งตัว ผิวสีขาวสะท้อนแสงจันทร์สว่างอวดความเนียน
"สวย" คำเดียวที่บรรยายทุกอย่างที่ตาผมเห็นตอนนี้
"......." น้องนิ่งเงียบไป
หน้าแดงอยู่แล้วแดงหนักกว่าเดิม ทำท่าจะขยับตัวหนีด้วยความอาย
"ไปไหนครับ" ผมกักเค้าไว้ในอ้อมแขน
ส่วนล่างยังเชื่อมติดกันอยู่ไม่ได้ถอนออกไป
"อื้อ ปล่อยเถอะ ผมอาย"
"อายอะไรกัน..อืมมม"
ผมเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง ช้อนข้อพับสองข้างขึ้นมาพาดไว้บนแขน
"อึ๊ก....หื่น"
น้องด่าหน้าแดงสลับดำ
"เป็นเมียหมอต้องอดทนนะครับ
ไม่ต่ำกว่าสองรอบ" ผมยิ้มรับคำด่าไม่สะท้าน
"อ๊ะ..เก็บกดรึไง"
"อืมม..ครับ..เก็บกด..อยากได้น้อง..เป็นเมีย..ตั้งนานแล้ว"
"บะ..บ้า..อ่ะ..พี่ไฟ...อื้ออ"
คนตัวเล็กเริ่มเคลิ้ม หลับตาพริ้มขยับเอวบางตามอีกครั้ง
"อ่า..ตั้งแต่ที่เรา..ยั่วพี่..พี่ก็...ฝันถึงตอนนี้...มาตลอดเลย...น้องกาล"
"แฮ่ก..อ๊า..พี่ไฟ..อืมม..แรงๆ..อ่ะ..แรงอีก"
น้องไม่ฟังอะไรแล้วตอนนี้ มือทึ้งฟูก หน้าสะบัดไปมา กระแทกเอวสวนผมไม่หยุด
"ครับ..จัดไป..ที่รัก"
สงสารเข่งงงง
ตอบลบ